Ομιλείτε ελληνικά;

Η αφορμή  για τον σημερινό προβληματισμό γύρω από το θέμα της γλώσσας  δόθηκε εντελώς τυχαία όταν άκουσα μια διαφήμιση μιας μεγάλης εμπορικής εταιρείας, η οποία μας καλεί να " μετροφυλλήσουμε " τον κατάλογό της για να γνωρίσουμε τα "υπέροχα" προϊόντα της. Κοίταξα όλα τα λεξικά (Μπαμπινιώτη, Φυτράκη, Τριανταφυλλίδη κ.ά.), μα πουθενά δεν βρήκα τη λέξη "μετροφυλλώ", αφού κατά τεκμήριο πρόκειται περί  γλωσσικού λάθους, το οποίο  όμως στον τόπο μας έχει σχεδόν θεσμοθετηθεί και χρησιμοποιείται κατά κόρο από πολλούς, αδαείς περί τη γλώσσα και μη.  Κι αυτό έχει ως  αποτέλεσμα η  προδήλως λανθασμένη αυτή λέξη να κακοποιεί την ακοή μας και να προκαλεί το γλωσσικό μας αισθητήριο,  ακόμα και  ως εμπορική-και μάλιστα τηλεοπτική διαφήμιση.  Σωστό είναι να λέμε φυλλομετρώ (φύλλο και μετρώ), κι είναι καλά να εμπεδωθεί η ορθογραφία της συγκεκριμένης λέξης, αφού πρόκειται για εξόφθαλμα λανθασμένο νεολογισμό, που δεν δικαιολογείται και δεν νομιμοποιείται  με κανένα τρόπο, έστω και αν συμφωνούμε ότι  η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός, που διαρκώς εξελίσσεται και  εμπλουτίζεται.   

Η πιο πάνω αναφορά αποτελεί απλά και μόνο ένα   παράδειγμα της καθημερινής κακοποίησης την οποία υφίσταται δυστυχώς η ελληνική γλώσσα στον τόπο μας, από διάφορους χρήστες, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται μάλιστα και  δημόσια πρόσωπα (κρατικοί αξιωματούχοι,  βουλευτές, δημοσιογράφοι κ.ά.). Μπορεί, φυσικά, να  αντιτείνει  κάποιος,  "χαρά στο πράγμα δηλαδή, και τι έγινε";  Σίγουρα δεν επιζητεί κανείς  την κεφαλή επί πίνακι  γι' αυτούς που   από άγνοια ή  αδιαφορία ασελγούν με αυτόν τον τρόπο πάνω στη γλώσσα μας.  Απλά αναφέρεται το πιο πάνω παράδειγμα για να καταδείξει πώς ένα επαναλαμβανόμενο γλωσσικό λάθος, ιδιαίτερα όταν εκπέμπεται και τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά ή και έντυπα,   από τα ΜΜΕ και άλλως πώς, υιοθετείται τελικά από τον πολύ κόσμο, αφού τα ΜΜΕ λειτουργούν εκ των πραγμάτων και ως γλωσσικό πρότυπο,  εκτός από φορείς πληροφόρησης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης .  Οφείλουμε για τούτο-ιδιαίτερα όσοι εκπέμπουμε και δημόσιο λόγο,  να σεβόμαστε  τη  γλώσσα μας, που τη μιλάμε σ' αυτόν τον τόπο εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, τόσο για ιστορικούς αλλά και για πολλούς άλλους και ευνόητους  λόγους. Κι ας έχουμε πάντα κατά νουν τα λόγια του Διονύσιου Σολωμού : Δεν έχω τίποτε άλλο στον νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα ,  αλλά και τον ποιητικό  λόγο του Οδυσσέα Ελύτη από το  "Άξιον Εστί " (Τα πάθη Β΄):  Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου, όπως επίσης και την περηφάνια του δικού μας μεγάλου ποιητή Κώστα Μόντη, που εκφράζεται πολύ εύστοχα με τον δικό του ποιητικό τρόπο στο ποίημά του "Έλληνες ποιητές" : Ελάχιστοι μας διαβάζουν,/ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας, / μένουμε αδικαίωτοι  κι αχειροκρότητοι/ σ' αυτή τη μακρινή γωνιά, /όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά.

του Κώστα Κατσώνη