Τελευταίες ειδήσεις

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Η αξιολόγηση ως γοητεία και ως εφιάλτης:


                       Οι αναδυόμενοι οίκοι αξιολόγησης στην εκπαίδευση
                 Μαυρογιώργος Γιώργος *, Αγγελακοπούλου Φωτεινή    Ιωάννου Κ. Μαρία, Σιάηλου  Θεοδώρα**

Καθώς παρακολουθούμε, αμήχανοι πολλές φορές, τις ειδήσεις και τις αναλύσεις  για την παγκόσμια οικονομική κρίση, συχνά  ακούμε για διεθνείς οίκους αξιολόγησης και τις παρεμβάσεις τους στις οικονομικές εξελίξεις. Κατατάσσουν - αναβαθμίζουν ή υποβαθμίζουν  τις οικονομίες των χωρών, τις τράπεζες και άλλους οικονομικούς οργανισμούς, ως προς τη χρηματοπιστωτική τους ικανότητα και τη βιωσιμότητα επενδύσεων και χρεών. Χρησιμοποιούν και κλίμακες,  με συνδυασμούς γραμμάτων της αλφαβήτου και μαθηματικών συμβόλων (+,-), κάτι σαν τα γράμματα (Α.Β.Γ.Δ.) ή τα αστεράκια που χρησιμοποιούμε συχνά στα σχολεία για να αποτυπώσουμε την πρόοδο των μαθητών!

Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης: οι σύμβουλοι της «κόλασης»

Η ιστορία των οίκων αξιολόγησης συμπληρώνει εκατό περίπου χρόνια  και έχει ενδιαφέρον. Ξεκίνησαν ως σύμβουλοι επιχειρήσεων σε θέματα επένδυσης και αγορών. Η εμφάνιση  της πρώτης εταιρείας αξιολόγησης «πιστωτικών κινδύνων» (με ιδρυτή τον J. Moody)  συνδέεται  με την αναζήτηση επενδυτών που θα αναλάμβαναν τη χρηματοδότηση εταιριών για την ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου των ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα.  Μέσα σε λίγα χρόνια (από το  1909-24)  εμφανίστηκαν τρεις  «διάσημοι», σήμερα,  οίκοι αξιολόγησης που συγκροτούν μια μορφή ολιγοπωλίου συμβουλευτικών υπηρεσιών αγοράς. Αναφέρονται ως το «trio inferno» (το τρίο-κόλαση ) που , σύμφωνα με υπολογισμούς, ελέγχουν το 95% της αγοράς των σχετικών υπηρεσιών. Πολύ σύντομα από σύμβουλοι εξελίχθηκαν σε οίκους αξιολόγησης με τεράστια επιρροή και οικονομική εξουσία.
Σήμερα, κατά γενική ομολογία,  βρισκόμαστε σε μια εποχή  παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής  κρίσης, στο όνομα της οποίας επιβάλλονται δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων και δραστικές περικοπές στους μισθούς και τις δαπάνες του κράτους πρόνοιας, Για να μη μιλήσουμε για     ενδείξεις συρρίκνωσης της εθνικής κυριαρχίας. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης  παρεμβαίνουν συστηματικά και ανακοινώνουν, κατά περίπτωση, ή την απειλή  επερχόμενης υποβάθμισης χωρών και πιστωτικών οργανισμών ή την υποβάθμισή τους, με πολλές συνέπειες στη  «ζούγκλα» των αγορών. Καμιά φορά, υποβαθμίζουν και στην κατηγορία «σκουπίδια»! Υπάρχει και τέτοια  αξιολογική  διαβάθμιση στην αγορά.
Δεν είμαστε ειδικοί για να εμβαθύνουμε στη σχετική ανάλυση. Διαβάζουμε , ωστόσο, ότι τελευταία διατυπώνονται σοβαρές ανησυχίες και  οξύτατες «βολές» από πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, κατά των οίκων αξιολόγησης. Εκτιμάται ότι οι οίκοι αξιολόγησης « απέτυχαν να ειδοποιήσουν έγκαιρα για την επερχομένη κρίση». Δε φτάνει αυτό, αλλά «βάζουν τρικλοποδιές» ή «κάνουν το δικό τους παιγνίδι επιρροής» ή ότι «δημιουργούν νέα δεδομένα οικονομικής εξουσίας» και ισχύος στις προσπάθειες που καταβάλλονται για έξοδο από την κρίση. Τίθενται θέματα υπερβολικής εξάρτησης από τις αξιολογήσεις, διαφάνειας και έλλειψης αστικής ευθύνης. Είναι ενδιαφέρον ότι οι οίκοι αποζημιώνονται από αυτούς που έχουν ανάγκη δανείων και όχι  από τους πιστωτές. Δε λογοδοτούν και ο μοναδικός τους στόχος είναι η αύξηση των κερδών τους.
Είναι σαφές ότι οι οίκοι αξιολόγησης δεν  έχουν προκαλέσει  την κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Γίνονται, όμως, μέρος του προβλήματος, όταν συνεργάζονται, κάτω από  τις συγκεκριμένες  συνθήκες και όρους, με τις δυνάμεις της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς». Οι παραπάνω σκέψεις και εκτιμήσεις, για τον τρόπο με τον οποίο οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης σιγά-σιγά εξελίχτηκαν  σε ανεξάρτητους και ανεξέλεγκτους ρυθμιστικούς παράγοντες της «αγοράς», μας  έδωσαν την ιδέα να συγκροτήσουμε μια υπόθεση εργασίας για τους αναδυόμενους οίκους αξιολόγησης και στο πεδίο της εκπαίδευσης.
Οι διεθνείς οργανισμοί: Η ομπρέλα και το δίκτυο επιτήρησης
Είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα διάφορα όργανά της, ασκεί  και στην εκπαίδευση πολιτικές εναρμόνισης, ισομορφισμού και ομοιοτροπίας, με αποτέλεσμα να έχουμε υποχώρηση του μονοπωλίου του κράτους. Με τα διάφορα κοινοτικά προγράμματα «στήριξης», τις διαβουλεύσεις, τις «οδηγίες», τα  ψηφίσματα, τις συνθήκες,  «κοινούς δείκτες», κ.α. συγκροτείται η άσκηση ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής. Η μη συμμόρφωση επισύρει και πρόστιμο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αυτά που δρομολογούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βέβαια, αποτελούν την περιφερειακή έκφραση πολιτικών επιλογών που ενορχηστρώνονται από  υπερεθνικούς οργανισμούς, σε υψηλότερο επίπεδο. Όπως διαφαίνεται, σε αυτό το επίπεδο έχουμε, από τη μια τον ΟΗΕ και την UNESCO, κι απ την άλλη, τον ΟΟΣΑ, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, κ.α.. Όπως γίνεται αντιληπτό, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ήδη οι χώρες συμμετέχουν σε ένα αρκετά περίπλοκο και σύνθετο  δίκτυο σχέσεων επιτήρησης, εξουσίας και συμμόρφωσης. Έχει στηθεί, δηλαδή, ένα γιγαντιαίο πλέγμα πλανητικού «Πανοπτικού». Πολλά από όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, σήμερα, αποτυπώνουν ανάγλυφα εκδοχές αυτού του «πανοπτισμού»(«Τρόικα»).

Το αχτύπητο δίδυμο: αξιολόγηση και αγορά

Θα παραθέσουμε κάποιες σαφείς  ενδείξεις που προαναγγέλλουν την καθιέρωση οίκων αξιολόγησης και στην εκπαίδευση:
·         Ο ΟΟΣΑ , με τους εμπειρογνώμονες- «εργολάβους αξιολογητές» που διαθέτει ή «ενοικιάζει», συντάσσει και δίνει στη δημοσιότητα, μετά από αίτηση χωρών, έκθεση αξιολόγησης των εκπαιδευτικών τους συστημάτων. Οι περισσότερες εκπαιδευτικές αλλαγές που έχουν γίνει τελευταία, σε Ελλάδα και Κύπρο, αναφέρονται στις εκθέσεις  του ΟΟΣΑ, για να εξαγοράσουν τη νομιμοποίησή τους!
·        Ο ΟΟΣΑ, με το PISA,  έχει διεισδύσει  και έχει καθιερώσει ένα σύστημα αξιολόγησης των επιδόσεων των μαθητών και με βάση αυτές συντάσσει έναν πίνακα κατάταξης. Η Κύπρος  ετοιμάζεται πυρετωδώς για να συμμετάσχει (επιτέλους!), για πρώτη φορά, σε αυτό. Η Κύπρος δηλαδή περιμένει το PISA για να κατατάξει το εκπαιδευτικό της σύστημα στην παγκόσμια και ανταγωνιστική αγορά της εκπαίδευσης. Ίσως έκανε το λάθος   που ζήλεψε το «τρόπαιο της Φιλανδίας». Θα περιμένουμε τα αποτελέσματα για να δούμε, αν πιάνουν τόπο οι πολύ υψηλές δαπάνες για την εκπαίδευση! Θα περιμένουμε να δούμε και την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ! Αυτά κάνει η ακαταμάχητη γοητεία της αξιολόγησης, της σύγκρισης, του ανταγωνισμού και της πρωτιάς. Αξιολόγηση και αποπλάνηση «πάνε χέρι-χέρι». Στην Ελλάδα, στο όνομα της «τελευταίας» θέσης που καταλαμβάνει η εκπαίδευση στον πίνακα του PISA και  με επίκληση της εκτίμησης ότι βρίσκεται «κάτω από το μέσο όρο», έχει δρομολογηθεί, με τους ευφημισμούς για «νέο ψηφιακό σχολείο» και σύγχρονο πανεπιστήμιο, η κατεδάφιση της εκπαίδευσης. Με νόμους της Βουλής,  η εκπαίδευση  εκχωρείται στους  νόμους της αγοράς.
·        Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, μετά το 1990, έχει δρομολογήσει τη διεύρυνση της  κερδοφόρου αγοράς, με την ένταξη σε αυτή και  της εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση, δηλαδή, εκπίπτει από δημόσιο και κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα που θα υπόκειται στους νόμους της αγοράς. Μετατρέπεται σε υπηρεσία, αποστεώνεται από το ουσιαστικό της περιεχόμενο και συνδέεται άμεσα με το κριτήριο της ανταποδοτικότητας. Μαζί με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων δρομολογείται και η απελευθέρωση της αγοράς υπηρεσιών εκπαίδευσης.
·        Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχουμε σαφείς ενδείξεις για τους αναδυόμενους οίκους αξιολόγησης, με δύο τουλάχιστον εκδοχές:
(1)    Κάθε χρόνο ανακοινώνονται διάφοροι πίνακες παγκόσμιας κατάταξης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ( π.χ. η λίστα της Σαγκάης, ο High Impact Universities Research Performance Index). Με το που ανακοινώνονται, αρχίζει ο χορός των υστερικών  συζητήσεων, των επινικίων ή  της θρηνωδίας, της αμφισβήτησης  διαδικασιών και κριτηρίων ή των μεγάλων υποσχέσεων για εντατικοποίηση του παραγόμενου έργου, τον ανταγωνισμό και την «αριστεία». Με τη θετική ή την αρνητική υποδοχή υπογράφεται το πρωτόκολλο του ανταγωνισμού για την πρόοδο της επιστήμης!
(2)    Τα τελευταία είκοσι χρόνια, σε πολλές χώρες,  εφαρμόζονται συστήματα «αξιολόγησης» του ερευνητικού και διδακτικού έργου, με συνέπεια να  έχουν αλλάξει δραματικά το περιεχόμενο και το είδος έρευνας, διδασκαλίας, σπουδών και σχέσεων στα πανεπιστήμια. Τα έντυπα αξιολόγησης, με τα ιερατεία αξιολόγησης που δημιουργούνται, επιβάλλουν εκπτωτικούς, ανταγωνιστικούς και μετρήσιμους ορισμούς για τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, στο πλαίσιο των κυρίαρχων επιλογών του νεοφιλελευθερισμού. Στην Ελλάδα διαθέτουμε Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή «Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας». Δεν είναι τυχαίο ότι διαθέτει και διεθνή ονομασία: Hellenic Quality Assurance and Accreditation, μια και ρητά προβλέπεται  να λειτουργεί στο πλαίσιο των κοινών αρχών του Ευρωπαϊκού χώρου της εκπαίδευσης. Ανάμεσα στις αρμοδιότητές της, διακρίνουμε τη σύνδεση της αξιολόγησης με θέματα στρατηγικού σχεδιασμού, χρηματοδότησης, έγκρισης προγραμμάτων σπουδών και πιστοποίησης. Κάθε Πανεπιστήμιο έχει τη δική του αντίστοιχη μονάδα που ελέγχεται από την κεντρική αρχή. Από τη βάση του πανεπιστημίου μέχρι τα εθνικά και  υπερεθνικά δίκτυα, η αξιολόγηση και οι αξιολογητές  κατέχουν στρατηγική θέση ισχύος.
 Έτσι, κάπως, έχει δομηθεί η αρχιτεκτονική ενός παγκόσμιου πανοτισμού, επιτήρησης, ελέγχου και πιστοποίησης των «εκπαιδευτικών προϊόντων» και των «εκπαιδευτικών υπηρεσιών», με όρους  συνεχούς και αδιάλειπτης αξιολόγησης, ανταγωνισμού, ιεραρχικής κατάταξης, κερδοφορίας,  και κατανάλωσης. Υπάρχει ένα αξιολογικό οικουμενικό μάτι-ιερατείο που τα βλέπει όλα… Το επάγγελμα του εργολάβου-συμβούλου αξιολόγησης φαντάζει προσοδοφόρο και «βγάζει γλώσσα εξουσίας»  σε όσους μελετούν, κάνουν έρευνα και διδάσκουν.
Το στοίχημα;
 Μια και μιλάμε με όρους αγοράς, η υπόθεση εργασίας που κάνουμε είναι ότι : οι μελλοντικοί πανεπιστημιακοί ερευνητές, μετά από λίγα χρόνια, θα διατυπώνουν τις υποθέσεις έρευνας με όρους «στοιχήματος». Βάζουμε, λοιπόν, κι εμείς  στοίχημα  ότι στην αγορά των εκπαιδευτικών υπηρεσιών θα  επαναληφθεί ο σημερινός εφιάλτης των διεθνών οίκων αξιολόγησης. Η απόδοση του στοιχήματος είναι  υψηλή, εκτός και εάν η κοινωνική δυναμική «φέρει τα πάνω –κάτω»… Το διακύβευμα είναι ιδεολογικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό, οπότε…
** Μεταπτυχιακές  φοιτήτριες στο Τμήμα ΕΠΑ του Πανεπιστημίου της Κύπρου (Σεμινάριο: Αξιολόγηση και Ο εκπαιδευτικός ως διανοούμενος)

* Διδάσκων στο σεμινάριο. Ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής. Αντιπρόεδρος του Επιστημονικού  Συμβουλίου του ΥΠΠΟ
Ιστοσελίδα  http://pep.uoi.gr/gmavrog  email: gmavrog@cc.uoi.gr

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Παγκόσμια ημέρα του εκπαιδευτικού: Δάσκαλε! Δούλευε, σκάσε και μη μιλάς, του Γιώργου Μαυρογιώργου



 Γιώργος Μαυρογιώργος*

Παρακολουθώ, μέρες τώρα, μια αρκετά ασυνήθιστη επίθεση εναντίον των εκπαιδευτικών στην Κύπρο. Αλλεπάλληλα ρεπορτάζ, επιστολές, αναλύσεις, συζητήσεις, κείμενα, ανακοινώσεις κ.α. λες και είναι ενορχηστρωμένα, σχεδόν στο σύνολό τους,  σε μια υπόθεση δυσφήμισης και διασυρμού των δασκάλων των δημόσιων σχολείων. Εντυπωσιακή εξαίρεση αποτελεί η σιωπή του Υπουργείου Παιδείας από αυτή την εκστρατεία. Για την ώρα τους έχει βάλει πολλή και σοβαρή κατ οίκον εργασία με τους τρεις υπό έμφαση στόχους της σχολικής χρονιάς  2011-12. Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εκάστοτε Υπουργοί Παιδείας πρωτοστατούν στη δυσφήμιση.

Η μορφή και το περιεχόμενο των διαξιφισμών  προκαλούν ένα είδος πολιτικο-ιδεολογικής ρύπανσης και σύγχυσης που βάζει σε δοκιμασία τις αντοχές μας. Συχνά, τα εκπαιδευτικά ζητήματα μάλλον απλοποιούνται  και αποκόπτονται από την ιστορία τους. Προτείνονται αφοριστικές γενικεύσεις και “λύσεις” που θεμελιώνονται σε έναν ιδεαλιστικό συμβιβασμό για εύκολες, άμεσες και θαυματουργές δοκιμασμένες  λύσεις που θα μας βγάλουν απ την κρίση. Ο καταιγισμός της δυσφήμισης ασκεί μια  ιδιότυπη μορφή ιδεολογικής «βίας» στην κοινή γνώμη, με την προβολή υπεραπλουστευμένων εκδοχών.
Η δυσφήμιση
Όπως διαβάζω, μετά από 11 ολόκληρα χρόνια, οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο τόλμησαν να απεργήσουν και να κάνουν, μόλις για μια ημέρα, απεργία ή στάση εργασίας! Από εδώ πυροδοτείται μια αρκετά ασυνήθιστη έκρηξη: Παρά τις σποραδικές γενικολογίες για τη σημαντική τους αποστολή, γίνεται λόγος για αδιάφορους και τεμπέληδες  μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους και εκβιαστές που προκλητικά αδιαφορούν για την κρίση και με τη δουλειά που (δεν) κάνουν οδηγούν τα παιδιά στα ιδιαίτερα(είναι και φοροφυγάδες!) και στα φροντιστήρια. Γίνεται συστηματική αναφορά στα «κεκτημένα» και στα  «συντεχνιακά» προνόμια (μονιμότητα στην εργασία, υψηλές αμοιβές, μεγάλης διάρκειας διακοπές) με τρόπο που δυσφημίζουν κοινωνικούς αγώνες και απαξιώνουν κατακτήσεις που έχουν συμβάλει στον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης.
Οι ευφημισμοί
Η δυσφήμιση πάει χέρι-χέρι με μια επιστράτευση-επινόηση επεξεργασμένων ευφημισμών. Χρησιμοποιούνται όροι όπως διάλογος, θυσία, λειτουργοί, ευθύνη και συνευθύνη, αποτελεσματικότητα, ποιότητα,  αξιολόγηση, εξυγίανση, λογοδοσία, αμοιβαιότητα, ειλικρίνεια,  σοβαρότητα, συμβιβασμός, ρεαλισμός, εφικτό, κ.α.. Δε λείπουν και τα «καλά παραδείγματα» εκπαιδευτικών που δεν απεργούν και χαρίζουν την αντιμισθία μιας μέρας στο « δύσμοιρο Κράτος»!
Εισαγωγή απειλών
Πολύ συχνά, η σχετική συζήτηση εμπλουτίζεται, με περισσή αδεξιότητα σύγκρισης, με εισαγωγή απειλών από την Ελλάδα: να προσέξουμε μην έχουμε τα χάλια που έχει η Ελλάδα! Η σύγκριση, όντως, δεν προσφέρεται. Στην Ελλάδα οι εκπαιδευτικοί έχουν μακρά ιστορία απεργιακών κινητοποιήσεων αλλά οι μισθοί τους δεν είχαν «αξιοπρέπεια». Τώρα οι μισθοί τους θα είναι της «φτώχειας». Δεν ήταν, επομένως, οι πλουσιοπάροχες αμοιβές των εκπαιδευτικών το πρόβλημα. Ούτε οι απεργιακές τους κινητοποιήσεις ευθύνονται για την κρίση. Η δυσφήμιση και απαξίωση των εκπαιδευτικών επισκιάζει γνωστές και σημαντικές εκπαιδευτικές αλλαγές. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι ουσιαστικές εκπαιδευτικές αλλαγές που έγιναν στην Ελλάδα πιστώνονται, κυρίως, στους αγώνες τους παρά στην πολιτική βούληση των κυβερνώντων. Αυτό δεν είναι πάντα ευδιάκριτο, καθώς τα κοινωνικά αιτήματα για την εκπαίδευση ικανοποιούνται  αργά και απέχουν χρονικά από την εποχή που τέθηκαν με επίμονους κοινωνικούς αγώνες διαρκείας. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά (ενδεικτικά: γλωσσικό, κατάργηση Παιδαγωγικών Ακαδημιών, εννιάχρονο σχολείο).
Ο Χρόνος εργασίας
Αναρωτιέμαι, πάντως: πώς είναι δυνατόν να ζητάμε από τους εκπαιδευτικούς να δέχονται περικοπές στις αμοιβές τους, λόγω της λεγόμενης κρίσης, με το επιχείρημα ότι  είναι προνομιούχοι! Θάπρεπε, άραγε, προκειμένου να μην έχουν μεγάλης διάρκειας διακοπές (ρεπορτάζ εφημερίδας έγραφε ότι οι «εκπαιδευτικοί μια μέρα δουλεύουν και μια δε δουλεύουν») να κάνουν άλλες δουλειές, όπως π. χ.  καθαριότητα των δρόμων ή να επιβλέπουν την κατανάλωση νερού; Δεν είναι η οργάνωση και η λειτουργία των σχολείων που ορίζει και το χρόνο εργασίας τους; Ποιος είναι ο αντικειμενικός ελεύθερος χρόνος ενός εκπαιδευτικού που επιδιώκει να έχει σχέση σκεπτόμενου διανοούμενου με την εργασία του στο σχολείο; Ένας ελεύθερος επαγγελματίας  μου είπε πως «αν ήμουν καλός δάσκαλος δε θα με έπιανε ο ύπνος τα βράδια!»
Η μονιμότητα
Κι ύστερα το επιχείρημα της μονιμότητας! Πώς και η μόνιμη εργασία είναι προνόμιο και όχι κατάκτηση και δικαίωμα όλων των εργαζομένων; Η μονιμότητα προσφέρεται για διαπραγμάτευση και συμψηφισμό με το ύψος των αμοιβών; Η μονιμότητα είναι κατάκτηση και δίνει στο δάσκαλο τη δυνατότητα να είναι ελεύθερος, μπροστά στις διάφορες εξουσίες, κατά την άσκηση του κοινωνικού, παιδαγωγικού και διδακτικού του έργου. Δε μπορούμε να του λέμε «δάσκαλε, μη μιλάς και μη διεκδικείς γιατί είσαι μόνιμος». Η έμμεση προβολή της άποψης ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν είναι μόνιμοι συνιστά, άραγε, πρόταση: «Δώσε, δάσκαλε, πίσω τη μονιμότητα και ύστερα, αν τολμάς, μη δέχεσαι  τις περικοπές»!
Φροντιστήρια
Το αν οι γονείς πληρώνουν για φροντιστήρια δεν είναι υπόθεση ανεπάρκειας των εκπαιδευτικών για την προετοιμασία και εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι, κυρίως, θέμα του κλειστού αριθμού εισαγομένων, του ανταγωνισμού και της ιδεοληψίας ότι τα φροντιστήρια εξασφαλίζουν την επιτυχία. Η έξαρση των φροντιστηρίων δεν αυξάνει τις θέσεις των εισαγομένων αλλά τον ανταγωνισμό που είναι ταξικός. Τα φροντιστήρια οικειοποιούνται την εργασία που γίνεται στο δημόσιο σχολείο, για δώδεκα τουλάχιστον χρόνια. Τα φροντιστήρια δε θα μπορούσαν να κάνουν εκγύμναση, εάν το δημόσιο σχολείο δεν είχε φροντίσει ώστε οι μαθητές να κάνουν ουσιαστική  σχέση με τη γνώση. Είναι ευτύχημα αν δε γίνονται φροντιστηριακά μαθήματα εντατικής εκγύμνασης στο δημόσιο σχολείο για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Παρακάμπτω, αυτή τη φορά τη συζήτηση για τα ιδιωτικά.
Και οι περικοπές;
Πολλές από τους παραπάνω αστήρικτους ισχυρισμούς  δε θα είχαν εκτοξευτεί, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, εάν οι εκπαιδευτικοί δέχονταν με «υψηλό αίσθημα ευθύνης» και με προθυμία  περικοπές στους  μισθούς τους. Όσα ισχυριζόμαστε πιο πάνω μπορούν να ενταχθούν στο πλαίσιο μιας προσέγγισης, σύμφωνα με την οποία, σε τελευταία ανάλυση, πρόκειται για μια σύγκρουση ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην  κόσμο της εργασίας ( σχέσεις εργασίας, όροι εργασίες, μισθοί, κ.τ.λ.), σε μια ταξική κοινωνία που προσδιορίζεται από άνιση κατανομή πλούτου προνομίων και εξουσίας. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών διαπιστώνουν ότι πέρα από την άνιση κατανομή πλούτου, υπάρχει έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης και στην κατανομή των βαρών, καθώς διαπιστώνουν και αδικίες στις εισφορές και φαινόμενα φοροδιαφυγής από τους «έχοντες». Από αυτή την άποψη η άρνησή τους να δεχτούν περικοπές  πολιτικά και κοινωνικά είναι θεμελιωμένη.
Τα ερωτήματα
Υπάρχουν, όμως, αρκετά ερωτήματα: Αν τα παραπάνω είναι η βάση των κινητοποιήσεών τους, γιατί οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών παρουσιάζουν σημαντικές διαφοροποιήσεις και δεν εκφράζονται ενωτικά; Μήπως, αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα στην εκστρατεία που γίνεται; Πού είναι οι στρατηγικές συμμαχίας με άλλες κατηγορίες εργαζομένων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα ή και ανέργους για ενιαίο μέτωπο στη διαχείριση της λεγόμενης κρίσης; Πού είναι η υπόθεση της πολλαπλώς προβαλλόμενης ριζοσπαστικής προοδευτικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης; Πότε θα πάψουν οι εκπαιδευτικοί να αιφνιδιάζονται και να παρακολουθούν ,σε κατάσταση σύγχυσης και αμηχανίας, αυτά που προτείνονται ως νέες αλλαγές στο σχολείο; Πότε θα ζητήσουν σαφείς εξηγήσεις στο τι συνίσταται το «νέο»; Πότε θα ακυρώσουν και θα καταργήσουν στην πράξη τις επιτροπές των σοφών, τα συμβούλια και τους ειδικούς για να πάρουν την υπόθεση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στα χέρια τους; Υποθέτω πως αν δώσουν πειστικές και ολοκληρωμένες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, δύσκολα θα μπορούν να «τους βάζουν χέρι» οι «σκηνοβάτες» της εξουσίας των εχόντων και των ειδικών. Πάντως, η συγκατοίκηση δυσφήμισης και ευφημισμών στη συγκεκριμένη μικρής έντασης σύγκρουση είναι εκρηκτικό μείγμα. Η εκπαίδευση δεν είναι Μαρί. Έχει, όμως, κι αυτή το «Μαρί»της , μόνο που είναι αόρατο και σιωπηλό, εκτός κι αν η κοινωνική δυναμική το αναδείξει. Από αυτή τη δυναμική μπορούμε να προσβλέπουμε να αναδειχτεί ο δάσκαλος που ζει και την ώρα που εργάζεται, που σκέφτεται, που στοχάζεται, που μάχεται και δεν το «βουλώνει»! «Μάχιμους εκπαιδευτικούς» τους λέτε…
• Ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής. Αντιπρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΠΟ
           Ιστοσελίδα 
http://pep.uoi.gr/gmavrog 
           email:
gmavrog@cc.uoi.gr

 Το άρθρο αυτό διαβάστηκε 11784 φορές.

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Απαντήσεις επί αστήρικτων επιχειρημάτων


Είναι φανερό από τις αντιδράσεις κάποιων αλλά και τις ψευδείς πληροφορίες που διασπείρουν σε ορισμένα ΜΜΕ, ότι έχουν χάσει τον έλεγχο. Αντί, λοιπόν, έντιμα και σταράτα να βγουν  και να πουν κάναμε λάθος, εκτιμήσαμε λάθος τα πράγματα, ψάχνουν αποδιοπομπαίους τράγους, και στην περίπτωση της ηγεσίας της ΟΕΛΜΕΚ νομίζουν πως τον βρήκαν στην ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ. Πλανώνται, όμως, πλάνην οικτράν.
1.       Ποιος άραγε πληροφόρησε τα ΜΜΕ ότι δήθεν οι αριστερές κινήσεις στην ΟΕΛΜΕΚ ήταν υπέρ της ενίσχυσης των μέτρων; Πού το άκουσαν αυτό; Ποιες άραγε είναι οι αριστερές κινήσεις; Η Νέα Πνοή μήπως; Γιατί άραγε κάποιοι έσπευσαν να «καταγγείλουν ψευδώς» στα αγαπημένα τους ΜΜΕ τις «αριστερές κινήσεις» όσον αφορά τα μέτρα; Το θεωρούν αμάρτημα να λαμβάνουμε μέτρα όταν χρειάζεται;
2.       Κάποιοι καταγγέλλουν την ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ότι άδικα τους ρίχνει ευθύνες για το θέμα των συμβασιούχων και της μείωσης της κλίμακας τους κατά 10%. Τι είπαμε για το οποίο έχουν κάποιοι θιγεί: «Ερωτηματικά ωστόσο εγείρονται και για την τελευταία συνάντηση της Γραμματείας της ΟΕΛΜΕΚ με τον Υπουργό Οικονομικών, όπου διαφάνηκε ότι το θέμα με τους εκτάκτους και συμβασιούχους ήταν λυμένο εδώ και καιρό (!!!) εξού και βρίσκεται και στους προϋπολογισμούς!!!» (Ανακ. Προοδευτικής ημερ. 13.10.2011). Τότε, γιατί δεν καταγγέλλουν τον Υπουργό Οικονομικών ότι τους παραπλάνησε, παρά τα βάζουν με την ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ. Γιατί άραγε;
3.       Κατηγορούμαστε ότι δεν κάναμε καμία πρόταση στο ΚΔΣ. Θέλω να τους υπενθυμίσω πως αρκετές φορές αποσύραμε τις προτάσεις μας για χάριν της ενότητας. Αυτή τη θέση την επαναλάβαμε και στην τελευταία συνεδρία. Για να φρεσκάρουμε την μνήμη κάποιων που προσπαθούν να αποσείσουν τις τεράστιες ευθύνες που έχουν, τους θυμίζουμε την πρόταση μας στο ΚΔΣ ημερ. 8.9.2011 (παραμονή της ΠΣΓΑ) που περιλάμβανε Δημοσιογραφική Διάσκεψη, επαρχιακές ενημερωτικές συνελεύσεις, εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή (την ώρα που η Ολομέλεια θα συνεδρίαζε για το β’ πακέτο) και την έναρξη ενός αγώνα για ανατροπή του όλου σκηνικού και όχι απλά αντίδραση για χάριν εντυπώσεων προς τους συναδέλφους και ειδικά τους νέους, αποχή από το εξωδιδακτικό έργο, και τέλος σε περίπτωση υιοθέτησης πρότασης για μείωση των κλιμάκων εισδοχής καθώς και μείωσης του 13ου μισθού μας εισηγούμαστε την προκήρυξη 24ωρης απεργίας για τις 16 Σεπτεμβρίου 2011 ή όποια άλλη μέρα θα συνεδρίαζε η Βουλή για το θέμα.
4.       Ακόμα και την πρόταση μας για αναπροσδιορισμό του αγώνα μας, την αμφισβητούν ως μη γενόμενη. Την ίδια ώρα όμως μάς κατηγορούν ότι ήμαστε υπέρ της ενίσχυσης των μέτρων. Πότε λένε, λοιπόν, την αλήθεια; Απλά φάσκουν και αντιφάσκουν. Τι δεικνύει αυτό, νομίζω ότι είναι φανερό. Μήπως αμφισβητούν και τη βασική μας θέση για σύγκλιση νέας ΠΣΓΑ, η οποία να αποφασίσει για το τι μέλλει γενέσθαι; Κάποιοι δεν θέλουν να ακούσουν για ΠΣΓΑ και δικαίωμα λόγου στα μέλη και τους γενικούς αντιπροσώπους. Γιατί άραγε;
5.       Μάς κατηγορούν, επίσης, επειδή ψηφίσαμε την αναστολή του μέτρου των εφημερεύσεων. Σε εκείνη τη συνεδρία ΟΜΟΦΩΝΑ καταλήξαμε σε αυτή την απόφαση. Στην επόμενη συνεδρία (6.10) τοποθετηθήκαμε και είπαμε ότι πρέπει να πάμε σε ΠΣΓΑ να αποφασίσει, όπως προβλέπει το καταστατικό. Επί της ουσίας, όμως, αυτό είναι ψευδοεπιχείρημα, διότι με μια δεύτερη αντικαταστατική απόφαση δεν αποκαθιστάς το καταστατικό. Και είναι διπλά λυπηρό αυτά τα επιχειρήματα να τα εκφράζουν οι θεματοφύλακες του καταστατικού.Τους θυμίζω επίσης τι λέει η απόφαση της ΠΣΓΑ (9.9.2011): «Εξουσιοδοτεί το Κ.Δ.Σ. της Οργάνωσης για την υλοποίηση των πιο πάνω μέτρων και άλλων που θα κρίνει αναγκαία.» Αυτή είναι η εντολή της ΠΣΓΑ. Εκτός κι αν εννοούν ως άλλα μέτρα την αναστολή των μέτρων!!!
6.       Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ποιες είναι οι σοβαρές εξελίξεις που μας αναγκάζουν να αναστείλουμε ΟΛΑ τα μέτρα. Τελικά ο μοναδικός λόγος αντίδρασης ήταν για να εξαιρεθούν τα νεοεισερχόμενα μέλη μας από τη μείωση κατά 10% της κλίμακας εισδοχής τους; Τα άλλα νεοεισερχόμενα μέλη μας που δεν θα έχουν καμία προϋπηρεσία; Τι γίνεται με το συνταξιοδοτικό, τι γίνεται με το όριο αφυπηρέτησης (υποχρεωτικά 63ο χωρίς δικαίωμα πρόωρης αφυπηρέτησης) όλων των νεοεισερχομένων με ή χωρίς προϋπηρεσία; Τι γίνεται με την εισφορά του 3% για την κρατική σύνταξη των μόνιμων καθηγητών; Τι γίνεται με τη  στόχευση των κοινωνικών παροχών; Τι γίνεται με την ΑΤΑ; Όταν λοιπόν κάποιοι μιλούν ότι η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ πλήττει την ΟΕΛΜΕΚ, καλύτερα να κοιτάζονται στον καθρέφτη. Εκεί, θα βρουν ποιοι πλήττουν την ΟΕΛΜΕΚ.  Όλα αυτά που δήλωνε δημόσια ο πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ για συνεισφορά του πλούτου, για αδικίες, για καταβολή ενός ολόκληρου μισθού... που πήγαν; Ήταν ΟΛΑ αερολογίες για τα μάτια του κόσμου; Όταν κάποιοι δήλωναν ακόμα και για 48ωρες απεργίες, τι λένε τώρα; Τότε η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ δεν έπληττε της ΟΕΛΜΕΚ. Τώρα που εμείς επιμέναμε να πάμε στην ΠΣΓΑ ή σε επαρχιακές συνελεύσεις όπως προβλέπει το καταστατικό, αυτοί που πήραν τις παράτυπες-αντικαταστατικές αποφάσεις μάς κατηγορούν ότι πλήττουμε το δημόσιο σχολείο και την ΟΕΛΜΕΚ. Έλεος... Άλλοι πλήττουν την ΟΕΛΜΕΚ, θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος, αφού την ξεδοντιάζουν και την καθιστούν αδύναμη στα μάτια των συναδέλφων και της εργοδοσίας, και όσων άλλων κατάγγελλαν ότι μας πολεμούν... Αλήθεια, γιατί αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι μια νέα ΠΣΓΑ ή Επαρχιακές Εκλογικές Συνελεύσεις;
7.    Από την «ομόφωνη» απόφαση-ανακοίνωση της ΟΕΛΜΕΚ 13.10.2011 «Αξιολογώντας τα πιο πάνω το ΚΔΣ και επιδιώκοντας ταυτόχρονα την επαναφορά της ομαλότητας στην παιδεία αποφάσισε την προσωρινή αναστολή των μέτρων με τη σαφή προειδοποίηση ότι, αν επιχειρηθεί από οποιονδήποτε με νέα οικονομικά μέτρα (ένα τρίτο πακέτο οικονομικών μέτρων) να πληγεί για ακόμη μια φορά το μισθολόγιο των εκπαιδευτικών να επαναφέρει τα μέτρα και καθιστούμε υπεύθυνους αυτούς που έχουν στοχοποιήσει το μισθολόγιο των εκπαιδευτικών και τη δημόσια εκπαίδευση.» Δηλαδή, τι μας λένε; Ότι αν δεν έρθουν νέα μέτρα, εμείς είμαστε ευχαριστημένοι. Καλά, τότε γιατί πήραμε μέτρα, γιατί προχωρήσαμε σε απεργία, γιατί απειλούμε ότι αν το ένα, και αν το άλλο τότε θα αντιδράσουμε; Και ποιος άραγε θα ακολουθήσει την όποια απόφαση της ΟΕΛΜΕΚ όταν γνωρίζει ότι «όποιος της κάμει ππα», μέσα σε 24 ή 48 ώρες αναστέλλει ή και αίρει μέτρα;
8.    Την ίδια μέρα στην ανακοίνωση μας (ημερ. 13.10.2011) διαπιστώναμε ότι «με τη στάση της αυτή (=αναστολή όλων των μέτρων) η ΟΕΛΜΕΚ αφήνει στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο, τους βιομήχανους, τους έχοντες και κατέχοντες, το ΚΕΒΕ και την ΟΕΒ, τους οποίους κάποια πολιτικά κόμματα στη Βουλή είναι έτοιμα να προστατεύσουν και να στηρίξουν, στοχοποιώντας και πάλιν τους Δημόσιους Υπαλλήλους και δη τους εκπαιδευτικούς.» Και το κερασάκι στην τούρτα ήρθε πριν καν αποστείλουν οι φίλοι της ηγεσίας τη νέα απόφαση (13.10.2011) στα μέλη της ΟΕΛΜΕΚ. ΟΕΒ και ΚΕΒΕ άρχισαν τα όργανα για ένα τρίτο πακέτο μέτρων, λέει η είδηση. Σας το αναφέρω απλά για να μη λέτε ότι δε γνωρίζατε... Φαίνεται για κάποιους της ηγεσίας της ΟΕΛΜΕΚ οι έχοντες και κατέχοντες είναι μόνο οι Δημόσιοι Υπάλληλοι...
Γιώργος Γιαλλούρης
Μέλος ΚΔΣ ΟΕΛΜΕΚ

ΥΓ: Την επιστολή-απάντηση αυτή δε θα την έστελλα απλά και μόνο για να αποφύγουμε τις δημόσιες αντιπαραθέσεις. Μόλις, όμως, έχω πληροφορηθεί από τα ΜΜΕ ότι και πάλιν κάποιοι μάς στοχοποιούν ετοιμάζοντας νέες περικοπές... 

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ «ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ Η ΚΥΠΡΟΣ»


ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
«ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ Η ΚΥΠΡΟΣ»

Υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια

Μεγάλη συναυλία με τη συμμετοχή καλλιτεχνών από την Κύπρο και την Ελλάδα διοργανώνει τη Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 2011, στις 8.30 μ.μ. στην τάφρο DAvilla στη Λευκωσία η Κίνηση Πολιτισμού.

Τραγουδάμε και αγωνιζόμαστε ενωμένοι για το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας. Για την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο, για την επανένωση της Κύπρου, Για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, για την αξιοποίηση του φυσικού μας πλούτου, για την αντιμετώπιση των τουρκικών απειλών, για την επιτυχή διοργάνωση της Κυπριακής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υπερασπιζόμαστε τη Δημοκρατία, τους θεσμούς και το Σύνταγμα γιατί είναι η μόνη διέξοδος στις κρίσιμες ώρες που περνά ο τόπος μας.

Δηλώνουμε παρόντες δίπλα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στην Κυβέρνηση, δίπλα στο λαό που απαιτεί δικαιοσύνη, ανιδιοτέλεια και τομές στον κρατικό μηχανισμό και τη δημόσια ζωή.

Αντιστεκόμαστε στο διχασμό, την αποσταθεροποίηση, την πνευματική τρομοκρατία και το διχαστικό κλίμα όσων επιδιώκουν εκτροπή από τα δημοκρατικά θέσμια.

Ευχαριστούμε θερμά τους καλλιτέχνες οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας να τραγουδήσουν αφιλοκερδώς στην εκδήλωση ενότητας.

Μέχρι στιγμής έχουν ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμά μας οι ακόλουθοι:

Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Θάνος Μικρούτσικος, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Παντελής Θαλασσινός, Βασίλης Λέκκας, Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Διονύσης Τσακνής, Αναστασία Μουτσάτσου, Γιάννης Κούτρας, Μάνος Πυροβολάκης, Βασίλης Κορακάκης, Κώστας Θωμαϊδης, Τάνια Κικίδη, Καλλιόπη Βέτα, Κολλεκτίβα, ΟΝΑΡ, Γιάννης Ιωάννου (συνθέτης), Ρένος Τσόκκος, Umut Albayrak, Βούλα Κωνσταντίνου, Κούλλης Θεοδώρου, Λάρκος Λάρκου, Γιώργος Λώρης, Μάριος Κωνσταντίνου, Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Κώστας Καζάκος.

18.10.2011

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Ανεπαρκής η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ τράπηκε σε άτακτη υποχώρηση


Η ανεπαρκής ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ αφού έσυρε τον κλάδο σε μέτρα που την γελοιοποίησαν στην κοινή γνώμη και υπό το βάρος της κατακραυγής του κλάδου, τρέπεται σε άτακτη φυγή, εγκαταλείποντας τον αγώνα, που ουσιαστικά ποτέ δεν άρχισε.
Τα μέτρα για αποχή από τις εξωδιδαχτικές δραστηριότητες προτάθηκαν από την ΑΛΛΑΓΗ και τη ΝΕΑ ΚΙΝΗΣΗ. Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ  πρότεινε Επαρχιακές Συνελεύσεις, να ενημερωθεί ο  κλάδος  και ν’ αποφασίσει την πορεία του αγώνα. Η πρότασή της απορρίφθηκε. Για χάριν της ενότητας συμφωνήσαμε και εμείς με τα προτεινόμενα μέτρα, αν και διαφωνούσαμε για λόγους αρχής, να παίρνουμε μέτρα τα οποία θα επηρέαζαν τα παιδιά. Το ίδιο πράξαμε και όταν η ΟΕΛΜΕΚ κρατούσε όμηρους τους μαθητές της Γ’ Λυκείου με τις παγκύπριες εξετάσεις στο ζήτημα εισαγωγής με GCE.
Στην πορεία η ΟΕΛΜΕΚ έκανε αιχμή του δόρατός της την υπεράσπιση των συμβασιούχων και εκτάκτων από την μείωση των κλιμάκων τους. Κάτι το οποίο ήταν λυμένο, βρισκόταν στους προϋπολογισμούς και το γνώριζαν Πρόεδρος και Γραμματέας που έκαναν τις επαφές. Όταν αυτό γνωστοποιήθηκε, η Οργάνωση γελοιοποιήθηκε, η ηγεσία της έμεινε εκτεθειμένη και ο κλάδος, αλλά και η κοινωνία, εμβρόντητοι. Η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ πανικοβλημένη τρέχει να άρει τα μέτρα τα οποία η ίδια πήρε και γελοιοποιήθηκε, προσπαθώντας να πείσει ότι κάτι κέρδισε. Μάλιστα πήρε τις αποφάσεις της παραβιάζοντας θέσεις της Συνδιάσκεψης και καταστατικές πρόνοιες υπό το κράτος πανικού.
Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ δεν ήταν αντίθετη στην άρση των εξωδιδαχτικών μέτρων, που οι ίδιοι πήραν! Διαφωνούσε όμως με τον τερματισμό οποιασδήποτε προσπάθειας. Πρότεινε μάλιστα τη δημιουργία ενός αναπροσδιορισμένου πλαισίου αγώνα που θα περιλάμβανε και συγκεντρώσεις έξω από τη Βουλή, η οποία θα πάρει τις κρίσιμες αποφάσεις για μας, τη στιγμή μάλιστα που γνωρίζαμε πολύ καλά ότι η πλειοψηφία των κομμάτων είναι έτοιμη και για νέες περικοπές από τα εισοδήματα των εκπαιδευτικών. Κώφευσε η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ. Δεν καταδέχτηκε καν να συνεννοηθεί με τις άλλες Εκπαιδευτικές Οργανώσεις, οι οποίες εγκαταλείφθηκαν από την ΟΕΛΜΕΚ.
·         Γιατί άραγε η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ αρνείται να συγκρουστεί με τα κόμματα που στοχοποίησαν τους εκπαιδευτικούς;
·         Γιατί η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ εγκατέλειψε τους εκπαιδευτικούς;
·         Γιατί η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ απέκρυψε την αλήθεια από τον κλάδο (αναφορικά με τις κλίμακες των συμβασιούχων και εκτάκτων);
·         Γιατί η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ «ξεχνά» να δημοσιεύσει τις ομόφωνες καταγγελίες του Κ.Δ.Σ. για τους Νικόλα Παπαδόπουλο και Αβέρωφ Νεοφύτου;
Η «κυβερνώσα» Βουλή μπορεί να ‘ναι ήσυχη. Όταν θ’ αφαιρεί τα κεκτημένα των εκπαιδευτικών, η ΟΕΛΜΕΚ δεν θα είναι εκεί να την παρενοχλεί.
Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ  θα συνεχίσει ν’ αγωνίζεται υπερασπιζόμενη τα δίκαια των εκπαιδευτικών αλλά και το δημόσιο σχολείο. 


Κατεβάστε την ανακοίνωση από εδώ