Τελευταίες ειδήσεις

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Δεκεμβριανά 2008, τρεις μήνες μετά. Τι κάηκε-τι άνθισε

H ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΥΠΡΟΥ του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση "Δεκεμβριανά 2008, τρεις μήνες μετά.Τι κάηκε-τι άνθισε".

 Παρασκευή, 27.3.2009, ώρα 8μ.μ.

 Ομιλητής: Δημ. Τζανακόπουλος, Γραμματέας ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

 Χαιρετίζουν:  

Νεσιέ Γιασίν, Τάσος Χουβαρδάς.

 Κεντρικά Κτήρια Πανεπιστημίου Κύπρου [Καλλιπόλεως]

Αίθουσα ΕΒ 107 [Νέα Πτέρυγα]

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Καινοτόμος θεσμός στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας- Σειρά διαλέξεων εις μνήμην Ιωάννη Περιστιάνη- Πρώτο θέμα το ΑΚΕΛ


Σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού έχει από χρόνια καθιερωθεί ο θεσμός των σύντομων κύκλων διαλέξεων σε τομείς ευρύτερου ενδιαφέροντος, εις μνήμην προσώπων που τα πανεπιστήμια θεωρούν σημαντικό να τιμήσουν για την επιστημονική προσφορά τους. Οι διαλέξεις αυτές γίνονται συνήθως από ένα μόνο επιστήμονα εγνωσμένου κύρους, με ειδικές γνώσεις στο αντικείμενο των ανοικτών παρουσιάσεων. Αυτό τον θεσμό εισάγει για πρώτη φορά στην Κύπρο το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.

Η πρωτοβουλία εντάσσεται στα πλαίσια της συνεχούς προσπάθειας του Πανεπιστημίου για εμπλουτισμό του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος. Οι σειρές διαλέξεων θα εστιάζονται σε θέματα των κοινωνικών επιστημών και θα είναι αφιερωμένες στη μνήμη ενός πρωτοπόρου και διακεκριμένου Κύπριου κοινωνικού επιστήμονα, του Ιωάννη Περιστιάνη. Για κάθε ακαδημαϊκό έτος θα ορίζεται ένα θέμα από τον κύκλο των κοινωνικών επιστημών και θα καλείται ένας διακεκριμένος κοινωνικός επιστήμονας να ασχοληθεί με τις διάφορες πτυχές του σε μια σειρά από 10-12 διαλέξεις, που θα είναι ανοικτές για όλους. Στο τέλος κάθε διάλεξης θα μπορούν να υποβάλλονται ερωτήσεις από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση.

Οι σειρές διαλέξεων θα στοχεύουν στην τόνωση και στην ενίσχυση του πνευματικού κλίματος του Πανεπιστημίου και της περιβάλλουσας κοινωνίας. Θα κεντρίζουν την κριτική σκέψη και θα επικεντρώνουν την ανταλλαγή απόψεων πάνω σε μείζονα θέματα του τόπου, καθιερώνοντας ένα νέο πλαίσιο γόνιμης αλληλεπίδρασης των ακαδημαϊκών, των φοιτητών και του κοινού.

Οι σειρές των διαλέξεων αυτών αφιερώνονται στη μνήμη του Ιωάννη Περιστιάνη για συγκεκριμένους λόγους. Ο Ιωάννης Περιστιάνης, σε διεθνές επίπεδο, συνέβαλε πρωταρχικά και ουσιαστικά, στην οριοθέτηση ενός ειδικού πεδίου επιστημονικής έρευνας, που είναι γνωστό ως Μεσογειακή ανθρωπολογία. Στα πλαίσια της ιδιαίτερης του πατρίδας καθόρισε την ανάπτυξη της κοινωνικής έρευνας και «τοποθέτησε την Κύπρο στο χάρτη των Κοινωνικών Επιστημών». Η ανθρωπολογική μελέτη των κοινωνικών αξιών στην Κύπρο, που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της Πιτσιλιάς (και ειδικότερα στο χωριό Άλωνα), συνιστά ένα ποιοτικό και γόνιμο ορόσημο και η δράση του κατά την περίοδο 1969-1974 για την οργάνωση της κοινωνικής έρευνας στην Κύπρο αποτελεί θεμελιακή συμβολή στην εισαγωγή των κοινωνικών επιστημών στη μελέτη της κυπριακής κοινωνίας. Γι’ αυτούς τους λόγους, ο Ιωάννης Περιστιάνης δίκαια θεωρείται ως ο πατέρας των κοινωνικών επιστημών στην Κύπρο.

Για την όλη δράση του ο Ιωάννης Περιστιάνης χαρακτηρίστηκε από ξένο κοινωνικό επιστήμονα ως «ο πρώτος Έλληνας ανθρωπολόγος, που εμφανίσθηκε μετά τον Ηρόδοτο». Οι κοινωνικές του έρευνες συνέβαλαν στη δημιουργία της προαναφερθείσας σχολής σκέψεως στην κοινωνική ανθρωπολογία, λόγω «της εκλέπτυνσης του θεωρητικού του προβληματισμού» και «της ευαισθησίας στο χειρισμό της φαινομενολογίας των κοινωνικών αξιών».

Η εισαγωγή των κοινωνικών επιστημών ως νέου κλάδου στην Κυπριακή κοινωνία είναι επίσης ζηλευτό επίτευγμα του Ιωάννη Περιστιάνη. Διωγμένος το 1967 από την χούντα των Αθηνών από το Ελληνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) «που ως εμπειρογνώμων της UNESCO υπήρξε ο ιδρυτής» και ο «πρώτος εμπνευσμένος διευθυντής» (1960-67), ο Ιωάννης Περιστιάνης εγκαταστάθηκε στην Κύπρο, όπου και πάλι με την βοήθεια της UNESCO ίδρυσε το Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, με την υποστήριξη του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Υπό τη διεύθυνση του Ιωάννη Περιστιάνη κατά την περίοδο 1969-1974, το Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών της Κύπρου δημιούργησε τις προϋποθέσεις και τις ευκαιρίες για νέους κοινωνικούς επιστήμονες και τους πρόσφερε τις δυνατότητες για καθιέρωση της βασικής κοινωνικής έρευνας στο νησί μας. Ο στόχος του για καθιέρωση των κοινωνικών ερευνών ως επιστημονικού κλάδου με κυπριακή θεματολογία εκπληρώθηκε πλήρως. Δυστυχώς δεν είχε συνέχεια λόγω της τραγωδίας της τουρκικής εισβολής και λόγω της συστηματικής αντίδρασης συντηρητικών κύκλων στην ιδέα της καθιέρωσης της κοινωνικής έρευνας στον τόπο. Ωστόσο, όπως τονίστηκε πολύ προσφυώς, «δικαίωση της προσπάθειας και της συνεισφοράς του ως πρωτοπόρου και σκαπανέα της κοινωνικής έρευνας στην μεγαλόνησο της Ανατολικής Μεσογείου υπήρξε ο αξιόλογος άμητος των επιστημονικών εργασιών των συνεργατών του στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, που είδαν τελικά το φως και συνέλαβαν στη θεμελίωση της βασικής έρευνας σε σχέση με την Κύπρο κυρίως στο χώρο της κοινωνιολογίας». 

Το φετινό θέμα της σειράς των διαλέξεων Ιωάννης Περιστιάνης είναι «Το ΚΚΚ – ΑΚΕΛ: Ιστορία, πολιτική και προοπτική», το οποίο θα καλύψει σε δύο κύκλους διαλέξεων ο Ρολάνδος Κατσιαούνης, διδάκτωρ Κοινωνικής Ιστορίας, πρώην επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης και Κέϊμπριτζ. Το θέμα του ΑΚΕΛ επιλέγηκε για διάφορους λόγους. Αποτελεί το παλαιότερο κόμμα της Κύπρου, αναμείχθηκε έντονα και αδιάκοπα στους κοινωνικούς και εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας του, συνέβαλε στη μαζικοποίηση των κοινωνικό-πολιτικών αγώνων, παρέμεινε κομμουνιστικό κίνημα παρά την παγκόσμια ανατροπή των υπαρκτού σοσιαλισμού και ανέδειξε κομμουνιστή Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας σε περίοδο όπου τα κομμουνιστικά κόμματα παγκοσμίως είτε συρρικνώνονται είτε αναγκάζονται να τροποποιήσουν την ιδεολογία τους. Γενικά, η πορεία, οι επιλογές και η προοπτική της κυπριακής αριστεράς δικαιολογημένα συνηγορούν υπέρ της σφαιρικής εξέτασης της ως σημαντικού κοινωνικού φαινομένου. 

Οι διαλέξεις, οι οποίες είναι ανοικτές στο κοινό, θα γίνονται στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας κάθε Δευτέρα 7.00 μμ και θα είναι διάρκειας 50 περίπου λεπτών. Θα ακολουθεί συζήτηση. Η πρώτη διάλεξη θα γίνει στις 23 Μαρτίου 2009 και θα προλογισθεί από τον ανθρωπολόγο Peter Loizo, καθηγητή στο London School of Economics and Political Science. Συντονιστής της σειράς θα είναι ο δρ. Χρυσόστομος Σοφιανός. 


«Το ΚΚΚ-ΑΚΕΛ: Ιστορία, πολιτική και προοπτική»

Εισηγητής: Δρ. Ρολάνδος Κατσιαούνης


ΚΥΚΛΟΣ ΠΡΩΤΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΑ

Εισαγωγή: Peter Loizos

1. Η πρώτη περίοδος του μαρξισμού στην Κύπρο: 1921-1931

2. Το ΚΚΚ στα χρόνια της δικτατορίας: 1931-1940

3. ΑΚΕΛ - Η μαζική είσοδος της Αριστεράς στον πολιτικό στίβο: 1941-1949

4. Το ΑΚΕΛ, η έξαρση και οι αντιφάσεις του αντιαποικιακού αγώνα: 1950-1959

5. Το ΑΚΕΛ και η ασταθής Κυπριακή Δημοκρατία 1960-1974

6. Μετά από το 1974: το σύγχρονο ΑΚΕΛ και οι προοπτικές του


ΚΥΚΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ - ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

7. Η Αριστερά και οι Τουρκοκύπριοι

8. Το ΚΚΚ-ΑΚΕΛ στη διεθνή του διάσταση

9. Η Αριστερά και η γυναίκα

10. Αριστερά, πολιτισμός και διανόηση

11. Το κόμμα και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα

12. Στρογγυλή Τράπεζα: Αξιολογώντας την πορεία, τις επιλογές και την προοπτική της κυπριακής Αριστεράς (τα ονόματα των συζητητών θα ανακοινωθούν αργότερα).


Συντονιστής: Δρ. Χρυσόστομος Σοφιανός

Πανεπιστήμιο Λευκωσίας (Κτίριο Millennium)
κάθε Δευτέρα, 7μ.μ.

Οι διαλέξεις είναι ανοικτές στο κοινό.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Όταν το δικαίωμα ερώτησης γίνεται αντικείμενο καπηλείας …

Το δικαίωμα των νέων παιδιών στα σχολεία, των μαθητών μας, να υποβάλουν ερωτήσεις ως μέσο αναζήτησης απαντήσεων στη διαδικασία μάθησης για οποιοδήποτε θέμα τους αφορά, συχνά απαξιώνεται και λοιδορείται από αυτούς που πάντα κρίνουν τους άλλους, ακόμα και τους μαθητές, με τα δικά τους ιδιοτελή δεδομένα και κριτήρια.

Όταν τα ίδια αυτά άτομα κρύβονται πίσω από «θέσεις» σε οργανώσεις και φορείς, υποβάλουν ερωτήματα για θέματα που είτε εκ της «θέσης» τους θα όφειλαν να γνωρίζουν, είτε επειδή πολλάκις τους έχουν διευκρινιστεί, καθόλου δεν ισχύει το ίδιο. Δηλαδή το φυσιολογικό ερώτημα των μαθητών αμφισβητείται ενώ το δικό τους ψεύτικο και ιδιοτελές ερώτημα όταν αγνοείται, παρουσιάζεται ως αδυναμία απάντησης, απαξίωση και έλλειψη «συναίνεσης».

Επειδή όλα αυτά αφορούν «ερωτήματα» που δημοσιεύτηκαν σχετικά με την προσπάθεια αναμόρφωσης των αναλυτικών προγραμμάτων, μια διαδικασία που λόγω ακριβώς της διαχείρισης της ως δημόσιο εγχείρημα, έχει αγκαλιαστεί τόσο από εκπαιδευτικούς όσο και από γονείς, τότε φυσιολογικά αυτά τα ερωτήματα μπορούν να απαντηθούν μόνο αντιστρέφοντας τα:

Ερωτώ λοιπόν, πότε προηγούμενα και σε ποια μεταρρύθμιση, έχει χρησιμοποιηθεί τόσο μεγάλος αριθμός μάχιμων εκπαιδευτικών  που αποδέχτηκε να εργαστεί εθελοντικά και σε ελεύθερο χρόνο (που για κανένα μάχιμο εκπαιδευτικό δεν είναι ελεύθερος φυσικά);

Πότε η πολιτική βούληση για συναίνεση έγινε πράξη ώστε να εκπροσωπούνται τόσο σε επίπεδο συντονιστών (πανεπιστημιακοί) όσο και σε επίπεδο μάχιμων εκπαιδευτικών άτομα από όλο το πολιτικό φάσμα; Αλήθεια πόσοι θυμούνται την υιοθέτηση σε μια νύχτα από τον τότε Υπουργό Παιδείας του ενιαίου λυκείου;  Πόσοι και ποιοι μάχιμοι εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στην προσπάθεια αλλαγής του «αναλυτικού προγράμματος» της Γ’ λυκείου (ήταν μια διαδικασία προσθαφαίρεσης  ύλης) το 2003; Ποιος μπορεί να μπορεί να σταθεί χωρίς ενοχές μπροστά σε γονείς και να εξηγήσει το έργο εκείνων των επιτροπών;

Πότε προηγουμένως έχουν γίνει τόσες πολλές συναντήσεις και διαλέξεις με πολιτικά κόμματα, εκπαιδευτικές οργανώσεις, οργανώσεις γονέων, εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς και παρατάξεις εκπαιδευτικών για να εξηγηθεί το κάθε στάδιο προβληματισμού της επιτροπής αναμόρφωσης αναλυτικών προγραμμάτων;

Πότε προηγουμένως η όλη διαδικασία αγκαλιάστηκε με τόσο ενθουσιασμό από την πανεπιστημιακή κοινότητα της Κύπρου και της Ελλάδας με τόσες αξιόλογες συμμετοχές;

Πότε προηγούμενα έγινε κάτι ανάλογο χωρίς το κόστος για το δημόσιο να είναι δυσανάλογα μεγάλο;

Δεν αναμένω απαντήσεις στα πιο πάνω διότι όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την δημόσια παιδεία και τους ενδιαφέρει να προχωρήσει απρόσκοπτα η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, επειδή αυτή αφορά το μέλλον των παιδιών και το μέλλον του τόπου μας, είναι σε θέση να γνωρίζουν τις απαντήσεις διότι τις βιώνουν καθημερινά είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι.

 

Γιώργος Ζήσιμος

Εκπαιδευτικός, Μέλος της Επιτροπής αναμόρφωσης των αναλυτικών προγραμμάτων

Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση !!! ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ; - ΟΧΙ, ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ.

Η αναγκαιότητα για Μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι πλέον , φραστικά έστω, θέση που υποστηρίζεται από το σύνολο των οργανωμένων συνόλων στην ελληνοκυπριακή κοινότητα . Είναι ακόμα καθαρό ότι υπάρχει ευρύτατη λαϊκή αποδοχή και υποστήριξη . Η μεταρρύθμιση είναι φυσικά έννοια στενά συνδεδεμένη με την έννοια της αλλαγής και της εξέλιξης που αναμένεται να φέρουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από την πρόοδο .  Ακόμα όμως και υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις ( πολιτική βούληση ,  κοινωνική συναίνεση , οικονομική στήριξη  ,επιλογή και κατάλληλη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και  της σχετικής τεχνογνωσίας ) το εγχείρημα είναι δύσκολο .

 

Η δυναμική για Μεταρρύθμιση εδράζεται στην ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν  και πρέπει να γίνουν καλύτερα σε όλους τους τομείς και προς όφελος όλων : μαθητών – γονιών – της  κοινωνίας ευρύτερα. Υποστηρίζω όμως ότι δεν είναι δυνατό να κρατήσουμε αυτή τη δυναμική , αν συνεχίσουμε αντί για την ελπίδα , να καλλιεργούμε το φόβο , τη δυσπιστία , την απαξίωση και δυστυχώς μερικές φορές και τη μισαλλοδοξία . Είναι χαρακτηριστικότατες οι περιπτώσεις των μαθημάτων των Θρησκευτικών και της Ιστορίας . 

Ενώ ειπώθηκε και γράφτηκε πολλές φορές ότι θέμα κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών δεν υπάρχει , κάποιοι επιμένουν . Τι συμβαίνει ; Αδυνατούμε να επικοινωνήσουμε ; Επικοινωνούμε αλλά δεν εμπιστευόμαστε τις θέσεις του συνομιλητή μας ή Σκόπιμα επαναλαμβάνουμε το ίδιο τροπάριο για να υπονομεύσουμε την όλη προσπάθεια ;

 

Σχετικά με το μάθημα της Ιστορίας ειπώθηκε , και πάλι ,  πολλές φορές ότι θα συσταθεί ειδική επιστημονική επιτροπή που θα μελετήσει το θέμα και θα προτείνει σχετικό πρόγραμμα και μέσα διδασκαλίας. Κάποιοι προειδοποιούν ότι δε θα δεκτούν την παραχάραξη της α΄ ή της β΄ ιστορικής αλήθειας . Αυτό, δεν είναι όμως ένα αξίωμα που ισχύει για όλους ; Υπάρχουν κάποιοι που δέχονται  ή  κάποιοι  που αρέσκονται στην παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας  ;

 Ας δεκτούμε ότι πολλοί – ίσως όλοι  - σε κάθε στιγμή της ιστορίας είχαν κάποιες διαφωνίες ή αντιρρήσεις για το πως έγινε η μετατροπή του ιστορικού υλικού σε αντικείμενο διδασκαλίας . Θα  έλεγα ότι αυτό που κύρια πρέπει να απασχολεί είναι το πώς θα διασφαλιστεί η δυνατότητα  ανάπτυξης της κριτικής σκέψης  ώστε να κατανοείται το παρελθόν και να φωτίζεται το παρόν . Λανθασμένα , κατά τη γνώμη μου, κάποιοι ζητούν προκαταβολικά να μην ασχοληθούν οι ιστορικοί με το α΄ ή το β΄ ιστορικό γεγονός μια και η ιστορία έχει δήθεν  αποφανθεί τελεσίδικα . Είναι χαρακτηριστική η άποψη του Moniot  (2002 )  ότι « το παρελθόν είναι τετελεσμένο αλλά οι χρήσεις του παραμένουν πάντα ανοικτές . Πώς είναι δυνατό να σταθεροποιήσουμε αυτή την κινούμενη άμμο; » . Γιατί θα πρέπει στον 21ο αιώνα , σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αυτοπεριορίζουμε τις δυνατότητες που έχουμε για έρευνα ;

 

Σε σχέση με τα σχολικά εγχειρίδια προφανώς  αποδίδεται υπερβολική σημασία στο ρόλο που αυτά παίζουν. Ας σκεφτούμε απλά το παράδειγμα της Ελλάδας : για μια εφταετία (1967-1974) όλα τα βιβλία υμνούσαν τη Χούντα των Συνταγματαρχών και όμως ο ελληνικός λαός δεν άλλαξε το Δημοκρατικό του φρόνημα.  Με την εφαρμογή των Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων θα  μιλούμε για δυνατότητα χρήσης πολλών πηγών αναφοράς. Ακόμα λοιπόν και στην περίπτωση που θα δοκίμαζε κάποιος να συγγράψει εγχειρίδια που να υπηρετούν ιδιοτελείς σκοπούς , είναι βέβαιο ότι δε θα πετύχαινε . Ας μη θεωρούμε ως γραμμική τη σχέση ανάμεσα στα μηνύματα που εκπέμπει το εγχειρίδιο και στο τι εκλαμβάνει ή αποδέχεται ο μαθητής. Ας μην υποτιμούνται  ακόμα άλλοι τόσοι παράγοντες όπως  η οικογένεια , η εκκλησία , τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης .

 

Στην  Ευρωπαϊκή Κύπρο του 2009 συζητούμε ακόμα για τα αυτονόητα : « Ποια θα είναι η ταυτότητα  των ελληνοκυπρίων μαθητών. Κινδυνεύει η ελληνικότητά μας ; ».  Ακούγονται φωνές που καλούν σε σταυροφορία για διάσωση της ελληνικής μας ταυτότητας . Είναι δυνατό τέτοιες προσεγγίσεις να συμβάλλουν θετικά στην προσπάθεια για Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση ; Ασφαλώς όχι ,γιατί φανερώνουν ανασφάλεια , έλλειψη εμπιστοσύνης που οπισθοδρομεί την όλη προσπάθεια . Παρατίθεται σχετικό απόσπασμα από το κείμενο της Επιτροπής  για τη διαμόρφωση νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων :

«Η εκπαίδευση συντελείται στο πλαίσιο του ελληνικού πολιτισμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε στο πέρασμα των χρόνων και ιδιαίτερα στην επαφή του με άλλους πολιτισμούς. Στο πλαίσιο αυτό τα παιδιά της ελληνοκυπριακής κοινότητας ενισχύονται για να διαμορφώσουν αυτόνομα και με αυτοπεποίθηση την ταυτότητά τους (εθνική, θρησκευτική, πολιτισμική), μαθαίνοντας ταυτόχρονα να σέβονται τα διαφορετικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας των άλλων κοινοτήτων της Δημοκρατίας της Κύπρου, καθώς επίσης των συμμαθητών και συμμαθητριών τους που κατάγονται από άλλες χώρες. Για τα παιδιά με διαφορετική καταγωγή υπάρχει πρόνοια ώστε να μπορούν επίσης να αναπτύσσουν ολόπλευρα τη δική τους ιδιαίτερη ταυτότητα.» ( σελ. 3 ) .

 

Η κοινωνία στο σύνολό της απαιτεί εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα αναβαθμίζει την προσφερόμενη εκπαίδευση σε όλους τους τομείς και θα θέτει τις βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Το εγχείρημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης  ξεκίνησε , είναι σημαντικότατη τομή για την κυπριακή κοινωνία ευρύτερα και δεν είναι δυνατό να ναρκοθετείται από σκιαμαχίες με φανταστικούς αντιπάλους και ιδεολογήματα . Ενώ σίγουρα υπάρχουν διαφωνίες , υπάρχουν ακόμα και οι προϋποθέσεις για σοβαρό διάλογο και συναίνεση .

                                      Γιώργος Σ. Γεωργίου

                                      Εκπαιδευτικός 

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Η Αντιμεταρρύθμιση έχει όνομα (και γιατί τα έχει χαμένα η «ΑΛΛΑΓΗ»)

Ενώ η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση πραγματοποιεί τα πρώτα της σταθερά βήματα, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη συνοχή και συναίνεση που υπήρξε ποτέ, κάποιοι προσπαθούν να μπουν τροχοπέδη, ασκώντας στείρα και μηδενιστική κριτική, όχι επί της ουσίας, ούτε καν επί της διαδικασίας, αλλά για ζητήματα ήσσονος σημασίας.

 

Η Κίνηση Καθηγητών «ΑΛΛΑΓΗ» (πρόσκειται στον ΔΗΣΥ), τα έχει κυριολεκτικά χαμένα, μετά την απόφαση της Επιτροπής Αναλυτικών Προγραμμάτων, να αποδεκτεί τις αιτήσεις όλων όσοι ζήτησαν να εμπλακούν στις ομάδες εργασίας για τα αναλυτικά.  Και αυτό, γιατί εδώ και καιρό διέδιδε ότι «θα απορριφθούν πολλοί, θα μείνουν οι ημέτεροι, θα γίνουν προγραφές»… Αυτές οι τακτικές όμως, τις οποίες γνωρίζει πολύ καλά η «ΑΛΛΑΓΗ», ανήκουν στο μακρινό παρελθόν.  Γύρω στους 400 μάχιμους εκπαιδευτικούς είναι έτοιμοι να μπουν στο μεγαλύτερο και σημαντικότερο εγχείρημα στα εκπαιδευτικά πράγματα του τόπου.  Σ’ αυτά τα άτομα ανήκουν πολλά στελέχη της «ΑΛΛΑΓΗΣ».  Έτσι επιτυγχάνεται στην πράξη η συναίνεση.

 

Η «ΑΛΛΑΓΗ» μιλά γενικά και αόριστα για «απουσία διαλόγου και διαφάνειας επί της ουσίας και της διαδικασίας».  Απλά να αναφέρουμε ότι η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης βρισκόταν σε 12μηνο διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς πριν εκπονήσει τη μελέτη της.  Αλλά και στη συνέχεια, στα Συμβούλια Παιδείας, ο διάλογος μπήκε σε δομημένη βάση και συνεχίζεται με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.  Εκεί καταθέτουν τις απόψεις τους για όλα τα ζητήματα της Μεταρρύθμισης, τα κόμματα, οι Οργανώσεις, όλοι οι φορείς της κοινωνίας.  Ακόμα διάλογος γίνεται και μεταξύ της Επιτροπής Αναλυτικών Προγραμμάτων, (εδώ και αρκετούς μήνες) με όλους τους εμπλεκόμενους: κόμματα - σε υψηλό επίπεδο – εκπαιδευτικές οργανώσεις, γονείς, μαθητές… πού είναι αλήθεια η απουσία διαλόγου!  Αν εννοούν τον αέναο διάλογο που οδηγεί στον εκφυλισμό και στην παραίτηση, ας τον αναζητήσουν αλλού.  Ο διάλογος έχει χρονοδιαγράμματα.

 

Όσο για τα οκτώ ερωτήματα που έθεσε η ΟΕΛΜΕΚ στο ΥΠΠ, αυτά της απαντήθηκαν στο Επιστημονικό Συμβούλιο.  Τα θέλει και γραπτώς η ΟΕΛΜΕΚ και θα πρέπει να τα πάρει.  Καλό είναι να δοθούν και στη δημοσιότητα τόσο οι ερωτήσεις, όσο και οι απαντήσεις, για να διαφανεί ποιος έχει διάθεση να προχωρήσει σε αλλαγές και ποιος κωλυσιεργεί, ποιος περί άλλων τυρβάζει και περί όνου σκιάς… φωνασκεί.

 

« Η συμπεριφορά της παραγνώρισης των συνδικαλιστικών οργανώσεων δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει» σύμφωνα με την «ΑΛΛΑΓΗ».  Μα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις συμμετέχουν σε ΟΛΑ τα σώματα και συμβούλια.  Σε ΟΛΑ ανεξαιρέτως.  Ας μας αναφέρει πότε και πού παραγνωρίστηκε η όποια συνδικαλιστική οργάνωση.  Άλλο είναι το ερώτημα ή το στοίχημα.  Θα μπορέσουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις ν’ ανταποκριθούν στο υψηλό καθήκον, στις απαιτήσεις του πολύπλευρου και απαιτητικού διαλόγου, ο οποίος απαιτεί θέσεις, προτάσεις, εισηγήσεις, και ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πρόταση;  Ιδού η Ρόδος….

 

Η «ΑΛΛΑΓΗ» υποδεικνύει τέλος πως «τομές στην εκπαίδευση δεν μπορούν να γίνουν με την απουσία των εκπαιδευτικών και ότι μεταρρύθμιση χωρίς διάλογο, συναίνεση και συμμετοχικές διαδικασίες είναι καταδικασμένη να αποτύχει».  Θα συμφωνήσουμε απόλυτα με την «ΑΛΛΑΓΗ» και να θυμήσουμε ότι, το Ενιαίο Λύκειο, με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα, ήταν προϊόν και της απουσίας των εκπαιδευτικών και της έλλειψης διαλόγου, συναίνεσης και συμμετοχικής διαδικασίας επί Υπουργείας Ουράνιου Ιωαννίδη.  Να θυμίσουμε ακόμη ότι η «ΑΛΛΑΓΗ» (στην ΟΕΛΜΕΚ) ψήφισε υπέρ της άμεσης εφαρμογής του Ενιαίου Λυκείου, δίδοντας το πράσινο φως στο Υπουργείο, ενώ γνώριζε ότι κανένας διάλογος δεν έγινε, καμία μελέτη, κανένας σχεδιασμός και ότι θα οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία, όπως προειδοποιούσε τότε, η Προοδευτική.

 

Στο μεταξύ, από τις 20 επιτροπές που διορίστηκαν για την ετοιμασία των νέων αναλυτικών ανά γνωστικό αντικείμενο, σχεδόν όλες έχουν συναντηθεί σε επίπεδο συντονιστών.  Μάλιστα κάποιες πραγματοποίησαν ήδη την πρώτη τους συνεδρία με τη συμμετοχή και των μάχιμων εκπαιδευτικών, ενώ τις επόμενες μέρες αναμένεται να πράξουν το ίδιο και οι υπόλοιπες.

 

Η Προοδευτική Κίνηση Καθηγητών, όπως κάθε φορά, πράττοντας το καθήκον της, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, δίδοντας όλες τις δυνάμεις της για την προώθηση της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης.  Αναμένουμε και από τις υπόλοιπες Κινήσεις να πράξουν το ίδιο.  Είναι η ώρα της Ευθύνης και όχι των μεμψιμοιριών, των φωνασκιών και των μικροπαραταξιακών σκοπιμοτήτων.

Ο Χριστόφιας για την Ιστορία





Παραθέτουμε το τελευταίο απόσπασμα της δήλωσης Χριστόφια στη διάσκεψη τύπου που έγινε την Παρακευή 6 Μαρτίου 2009 και το οποίο έχει σχέση με τις προθέσεις της κυβέρνησης στο θέμα της ιστορίας.



Πηγή : http://mihalismihail.blogspot.com/



ΚΑΡΦΩΜΑΤΑ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΩΝ: ΉΣΟΥΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Β’!!!

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Στηρίζουμε τους καθηγητές της Αγγλικής Σχολής

Μερίδα γονιών μαθητών της Αγγλικής Σχολής που επιθυμούν την μετατροπή του εκπαιδευτικού ιδρύματος σε «καθαρόαιμο» ελληνικό σχολείο, αλλά δεν τολμούν να το πουν ξεκάθαρα, έχουν εδώ και καιρό δημιουργήσει ιστοσελίδα την οποία χρησιμοποιούν για να σπιλώνουν και να διασύρουν καθηγητές του σχολείου, οι οποίοι έκαναν το «λάθος» να εφαρμόσουν εκπαιδευτικά προγράμματα και οδηγίες του Σχολείου τους. 

Κάποιοι, προφανώς εκτός της Σχολής, σε μια προσπάθεια να στηρίξουν τους καθηγητές στο έργο που επιτελούν αλλά και να απαντήσουν στα ψεύδη και στις ανυπόστατες κατηγορίες μιας πολύ μικρής μειοψηφίας προχώρησαν και δημιούργησαν το δικό τους Διαδικτυακό χώρο και άρχισαν να συγκεντρώνουν υπογραφές στήριξης της Αγγλικής Σχολής και των καθηγητών της.

Το ψήφισμα στήριξης, όπως ονομάζεται, βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση  http://www.gopetition.com/petitions/inclusive-education.html και έχει μέσα σε λιγότερο από μία βδομάδα συγκεντρώσει εκατοντάδες υπογραφές και σχόλια προοδευτικών ανθρώπων. Το γεγονός αυτό έχει ενοχλήσει αφάνταστα, όπως πληροφορούμαστε, τη μερίδα των «ελληνοφρόνων» γονιών και των εξωσχολικών υποστηρικτών τους, αφού βλέπουν πως οι μέθοδοι τους δεν έχουν πέραση.
Διαβάστε και υπογράψτε το ψήφισμα στήριξης των καθηγητών της Αγγλικής Σχολής.

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Λήξη μαθημάτων, εγγραφές μαθητών σχολικής χρονιάς 2008-2009, ανεξετάσεις και έναρξη μαθημάτων της σχολικής χρονιάς 2009-2010

1.      Διακοπή μαθημάτων

Τα μαθήματα διακόπτονται για όλες τις τάξεις των Λυκείων και Τεχνικών Σχολών στις 20/5/2009, ενώ για τις τάξεις του Γυμνασιακού Κύκλου στις 2/6/2009.

2. Εγγραφές μαθητών

2.1 Οι εγγραφές στο Γυμνάσιο θα γίνουν για την Α' τάξη στις 22 και 23 Ιουνίου, για τη Β' στις 24 Ιουνίου και για τη Γ' στις 25 Ιουνίου 2009.

2.2 Οι εγγραφές στο Λύκειο καθώς και στις Τεχνικές Σχολές (Θεωρητική και Πρακτική Κατεύθυνση) θα γίνουν για τη Β' τάξη στις 22 Ιουνίου, για τη Γ' στις 23 και για την Α' στις 24 και 25 Ιουνίου 2009.

Διαβάστε ολόκληρη την εγκύκλιο του ΥΠΠ:

Λήξη μαθημάτων, εγγραφές μαθητών σχολικής χρονιάς 2008-2009, ανεξετάσεις και έναρξη μαθημάτων της σχολικής χρονιά 2009-2010

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Παίρνει σάρκα και οστά η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση - o Γεώργιος Τσιάκαλος στη «Σ».

Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Η έννοια αυτή μετατράπηκε σε αντικείμενο διαφωνίας, προβληματισμού, ακόμα και κομματικών αντιπαραθέσεων. Γνωρίζουμε, όμως, όντως τι περιλαμβάνει; Τι θα γίνει, δηλαδή, στα σχολεία μας;

Δημιουργικότητα, μοντέρνα τακτική, έξω οι καταναγκασμοί και η παπαγαλία, και ένα σύστημα μάθησης πιο μοντέρνο, ζωντανό, με ίσες ευκαιρίες μάθησης για όλους τους μαθητές, οραματίζεται ο αρχιτέκτονας της κυπριακής εκπαίδευσης, ο επικεφαλής της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης και Πρόεδρος του Καθηγητικού Παιδαγωγικού Τμήματος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γεώργιος Τσιάκαλος, που ανοίγει τα χαρτιά του στη «Σ».


Κύριε Τσιάκαλε, το νερό μπαίνει πλέον στ’ αυλάκι. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση βρίσκεται στ’ αρχικά της στάδια...


Οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις πολύ συχνά αφορούν σε πολλά τμήματα της εκπαίδευσης. Όταν ξεκινούν κάποιες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, πολλοί θεωρούν ότι θα πρέπει να ξεκινήσουν π.χ. με την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών ή με την επιμόρφωσή τους ή με τον τρόπο με τον οποίο αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές. Όσοι γνωρίζουν, όμως, από εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, γνωρίζουν ότι η καρδιά μιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είναι τα αναλυτικό πρόγραμμα και ότι ουσιαστικά όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που αφορούν το εκπαιδευτικό έργο σχετίζονται με το αναλυτικό πρόγραμμα.


Το αναλυτικό πρόγραμμα λέει πώς θέλω να είναι οι μορφωμένοι άνθρωποι του μέλλοντος, δηλαδή, τα παιδιά που είναι τώρα μαθητές και μαθήτριες, μετά για να το καταφέρω τι ακριβώς πρέπει να δώσω στα παιδιά σε γνώσεις, τι στάσεις πρέπει να καλλιεργήσω, τι συμπεριφορές πρέπει να εξασκήσω με τα παιδιά, τι ικανότητες θα πρέπει να δώσω στα παιδιά. Το επόμενο είναι ποιο είναι το περιεχόμενο γι’ αυτό. Ποιες είναι οι μέθοδοι διδασκαλίας και μετά πώς αξιολογώ αυτά τα πράγματα, τι δίνω ως διδακτικά υλικά μάθησης στα παιδιά. Όλα αυτά αποτελούν τα αναλυτικά προγράμματα. Ποιο θα είναι το περιεχόμενο της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, εξαρτάται ακριβώς από το τι κάνουμε στο σχολείο, δηλαδή από τα αναλυτικά προγράμματα. Το πώς αξιολογώ τους μαθητές και τις μαθήτριες εξαρτάται από το τι δίνω στο σχολείο. Γι’ αυτόν το λόγο, όταν λέμε ότι βρισκόμαστε στην αρχή ολόκληρης της μεταρρύθμισης, δεν εννοούμε ότι βρισκόμαστε χρονικά στην αρχή, αλλά στο αρχικό στάδιο της μεταρρύθμισης, στον πυρήνα, που είναι τα αναλυτικά προγράμματα.
Συνεπώς, μπορούμε να φανταστούμε τη συνολική μεταρρύθμιση, που αφορά τις επιμορφώσεις εκπαιδευτικών, το ρόλο των επιθεωρητών, τον τρόπο που διορίζονται οι εκπαιδευτικοί. Και όλα αυτά θα έρθουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συγγραφής των αναλυτικών προγραμμάτων.


Πώς θα γίνει π.χ. η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών;


Πιθανόν να χρειαστούν μια επιμόρφωση σε μεθόδους διδασκαλίας που να σχετίζονται με τα αναλυτικά προγράμματα. Οι μέθοδοι διδασκαλίας δεν είναι ανεξάρτητοι από τους σκοπούς και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Το επόμενο βήμα είναι ποιος θα κάνει πράξη την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Μπορεί να γίνεται π.χ. από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ακόμα και από συναδέλφους των εκπαιδευτικών σε εκπαιδευτικές συνεδρίες, οι οποίοι έχουν ήδη εξοικειωθεί με αυτές τις μεθόδους διδασκαλίας.


Πότε αναμένετε να ολοκληρωθούν τα αναλυτικά προγράμματα;


Εμείς κάναμε τους σκοπούς, τις αναλυτικές αρχές των προγραμμάτων, περιλαμβαμένου της αρχής του δημοκρατικού σχολείου με παιδιά με αναπηρίες ή με άλλη μητρική γλώσσα στα σχολεία. Τα αναλυτικά προγράμματα θα λαμβάνουν υπόψη τους τη διαφορετικότητα, ώστε κανένα παιδί να μη μένει πίσω. Μέχρι τις 31 Ιουλίου θέλουμε να είναι έτοιμα τα αναλυτικά προγράμματα από τις επιτροπές που έχουν οριστεί. Παράλληλα, εμείς θα δουλεύουμε ως επιτροπή με τις επιτροπές αυτές, ώστε εκεί που μπορεί να γίνει, να υπάρξει ακόμα και σύνθεση των μαθημάτων. Θα κοιτάξουμε κυρίως οι επιτροπές αυτές να κάνουν τέτοια προγράμματα σπουδών, που να μπορούν να ικανοποιούν όλους τους σκοπούς που έχουμε, δηλαδή και την πληρότητα των γνώσεων και τη δημιουργικότητα. Βάλαμε ως ασφαλιστική δικλίδα έξι σημαντικούς επιστήμονες μέλη της Ακαδημίας Αθηνών, αλλά και άλλους που είναι επιφανείς επιστήμονες. Όταν ετοιμαστούν τα προγράμματα σπουδών θα τα δουν και αυτοί, ώστε εάν τυχόν εντοπίσουν κάποια λάθη ή παραλείψεις να τα επισημάνουν.

 
Σε περίπτωση που όλα βαίνουν καλώς, από την επόμενη χρονιά θα ξεκινήσουμε να μπολιάζουμε διάφορα σχολεία της Κύπρου με κάποια στοιχεία των αναλυτικών προγραμμάτων. Άρα θα ξεκινήσουμε με λίγες ώρες της σχολικής μονάδας. Π.χ. σε 3 ή 4 σχολεία στην 5η Δημοτικού, μπορούμε να πούμε ότι οι Φυσικές Επιστήμες θα διδαχθούν με τον καινούργιο τρόπο. Σε κάποια άλλα σχολεία αυτό μπορεί να γίνει με τα Μαθηματικά. Άρα, στον πρώτο χρόνο θα το έχουμε δοκιμάσει χωρίς να προκαλέσουμε αναστάτωση στα σχολεία. Στο δεύτερο χρόνο, θα το εφαρμόσουμε σε περισσότερα σχολεία. Μετά από δύο χρόνια θα κάνουμε την εισαγωγή των αναλυτικών προγραμμάτων, θα έχουμε ήδη λάβει υπόψη μας τυχόν παραλείψεις και τότε τη σχολική χρονιά 2011-2012 θα μπουν τα αναλυτικά προγράμματα στο σύνολό τους σε όλα τα σχολεία. Την επόμενη χρονιά θα ξεκινήσει η παραγωγή των νέων διδακτικών υλικών.

Ωστόσο, έχετε διαφωνήσει με τον τρόπο που επιλέχθηκαν τα μέλη των Επιτροπών, τα οποία θα ετοιμάσουν τα αναλυτικά προγράμματα. Για ποιο λόγο;


Πρώτον, διαφώνησα για λόγους αρχής. Οι επιστήμονες δεν επιλέγονται από κόμματα. Για το εάν οι επιστήμονες έχουν επιστημοσύνη ή όχι το λέει η επιστημονική κοινότητα. Κατά δεύτερον, εμείς που ασχολούμαστε με τα αναλυτικά προγράμματα γνωρίζουμε ότι οι επιστήμονες είναι αυτοί που ασχολήθηκαν με αυτά. Διότι κάποιος μπορεί να έχει κάνει διδακτική των Μαθηματικών, αλλά να ανήκει στην παλιά σχολή. Ωστόσο, δεν εκφράζω δυσπιστία για τους ανθρώπους που διορίστηκαν τώρα. Θεωρώ ότι μπορούμε να δουλέψουμε. Διαφώνησα κυρίως με τη διαδικασία. Προτιμούσα τη συγκρότηση των Επιτροπών να την κάνει η δική μας Επιτροπή. Επιλέχθηκε όμως η διαδικασία ευρείας διαβούλευσης του Υπουργού Παιδείας, με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, έτσι ώστε να διαλυθούν οποιεσδήποτε επιφυλάξεις υπήρχαν σχετικά με τις προθέσεις της Κυβέρνησης. Αντιλαμβάνομαι τις ιδιαίτερες συνθήκες της Κύπρου, δηλαδή, τη δυσπιστία ορισμένων κομμάτων, γι’ αυτό αποδέχθηκα αυτή τη διαδικασία.

Δεν χάσαμε χρόνο; Μέχρι σήμερα, οι αρμόδιοι φορείς δέχθηκαν αρκετές κατηγορίες για το μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν προχωρούσε. Τι απαντάτε σε όλους αυτούς;


Την προηγούμενη βδομάδα, κάποιοι από τους γνωστούς επιφανείς είπαν «καλά, δεν το εννοούσαμε έτσι». Έλεγαν πριν, «μα είναι δυνατόν για 35 σελίδες να χρειάστηκαν τόσο χρονικό διάστημα»; Ναι, τόσο χρονικό διάστημα χρειάζονται! Και μάλιστα έλεγαν «μόνο 35 σελίδες»; Εγώ λέω δυστυχώς τόσες πολλές σελίδες, γιατί η δουλειά που κάναμε είναι από τις δυσκολότερες. Χρειάζεται κατ' αρχάς συναίνεση, την οποία μπορεί κανείς να κερδίσει μόνο εάν προηγουμένως υπάρχει συζήτηση, από την οποία συλλέγονται απόψεις. Εγώ έκανα περισσότερες από 60 συναντήσεις, ομιλίες, εκδηλώσεις, παιδαγωγικές συνεδρίες, για να μπορέσουμε να καταλήξουμε. Θα μπορούσα να δώσω 550 σελίδες παίρνοντάς τες από τις δημοσιεύσεις μου. Ήθελα να μιλήσω με γονείς και το έκανα, και συγκέντρωσα και τις δικές τους απόψεις. Δεν θα θυσίαζα αυτές τις συνεδρίες, γιατί αυτές μας βοήθησαν. Κόμματα π.χ. να έρχονται και να λένε «μα αυτό είναι γενικόλογο». Το σημαντικότερο στα αναλυτικά προγράμματα είναι οι σκοποί. Αυτοί που δεν γνωρίζουν, το αντικρίζουν ως γενικόλογο. Αλλά, στην πραγματικότητα, από εκεί εξελίσσονται τα πάντα. Δεν χάσαμε χρόνο.
Οι δημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθήσαμε ήταν αναγκαίες, για να πετύχουμε την εκπληκτική συναίνεση για μένα, την οποία πετύχαμε τόσο γρήγορα. Η δημοκρατία πάντα κατηγορείται για το ότι κλέβει χρόνο από ειδήμονες.


Πρωτιά σε ό,τι αφορά το μαθησιακό επίπεδο
.

 
Ποια είναι τα αρνητικά στοιχεία στο υπάρχον εκπαιδευτικό μας σύστημα;
Το αναλυτικό μας πρόγραμμα. Είναι γνωστό ότι τα παιδιά στη Σιγκαπούρη και στη Φινλανδία είναι πρώτα στα Μαθηματικά. Τα παιδιά στη Φινλανδία, πηγαίνουν σχολείο σε ηλικία επτά χρονών. Σε ηλικία 15 χρονών ξέρουν καλύτερα Μαθηματικά απ’ ό,τι τα δικά μας παιδιά. Τι κάνουν στη Α’ και Β’ Δημοτικού; Τα παιδιά μας μαθαίνουν στις πρώτες τάξεις να μετράνε μέχρι το 20 και να κάνουν πρόσθεση. Στη Φινλανδία στις δύο πρώτες τάξεις κάνουν μαθηματικές έννοιες, από τη Γεωμετρία, αλλά και από την Άλγεβρα. Μετά κάνουν πρόσθεση. Αυτό είναι υπόθεση αναλυτικών προγραμμάτων. Στη Γερμανία, στο μάθημα της Ιστορίας, το πρώτο πράγμα που κάνουν στην 5η δημοτικού είναι τον Ηρόδοτο. Γιατί ο Ηρόδοτος λέει, «ρώτησα τον έναν και μετά ρώτησα και τον άλλον, σε ένα άλλο σημείο λέει ότι πράγματα που τα έζησα εγώ, να μην έρθει κάποιος να μου πει ότι είναι αλλιώτικα γιατί τα ξέρω». Δηλαδή, θέλουν να θέσει το θέμα ότι η ιστορία συζητιέται και ότι πρέπει να ανατρέχεις στις πηγές και να τις ελέγχεις. Σε εμάς θεωρούν ότι αυτό πρέπει να γίνεται στο Λύκειο. Στα λανθασμένα αναλυτικά προγράμματα οφείλεται το γεγονός ότι οι Κύπριοι μαθητές, σύμφωνα με έρευνες, έχουν άκρως απογοητευτικές επιδόσεις στα Μαθηματικά, τις Φυσικές Επιστήμες και τη Γλώσσα. Εάν δώσουμε στους εκπαιδευτικούς και τους επιθεωρητές τα νέα αναλυτικά προγράμματα, θα βρεθούμε στις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες σε ό,τι αφορά το μαθησιακό επίπεδο.


Θα λάβουμε σοβαρά υπόψη τις ευαισθησίες για την Ιστορία

Σε ό,τι αφορά τη Γλώσσα, ορισμένοι αναφέρουν ότι το επίπεδο των μαθητών είναι αρκετά χαμηλό λόγω της χρήσης και της κυπριακής διαλέκτου. Ποια είναι η άποψή σας;


Χώρες όπου έχουν μια διάλεκτο και μετά χρησιμοποιούν μίαν άλλη γλώσσα, τότε αυτά τα παιδιά θα έχουν όντως πρόβλημα με τη γλωσσική έκφραση. Στην Κύπρο, όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μόνο εάν ξαφνικά διακοπεί η μητρική γλώσσα ενός παιδιού προκύπτει πρόβλημα.


Με ποιον τρόπο η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα συμβάλει στην άνοδο του μαθησιακού επιπέδου των Κυπρίων μαθητών;


Θα κυριαρχήσει ένα μαθησιακό περιβάλλον το οποίο δίνει κίνητρα στα παιδιά, απελευθερώνοντας όλες τις δυνάμεις των εκπαιδευτικών, οι οποίες αυτή τη στιγμή είναι δεσμευμένες από ένα αναλυτικό πρόγραμμα που προβλέπει από την αρχή μέχρι το τέλος τι ακριβώς πρέπει να κάνουν. Πιστεύω ότι το νέο εκπαιδευτικό σύστημα θα σώσει μαθητές και γονείς από τα φροντιστήρια.

Αναφερθήκατε εκτενώς στη συνέντευξη στα αναλυτικά προγράμματα. Σε ό,τι αφορά το μάθημα της Ιστορίας, θα αλλάξουν κάποια βιβλία; Τι θα γίνει ακριβώς;


Μετά την κατάρτιση των αναλυτικών προγραμμάτων, θα πρέπει φυσικά να ετοιμαστεί και διδακτικό και μαθησιακό υλικό, που θα χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές. Το διδακτικό υλικό στη σημερινή εποχή
περιλαμβάνει όχι μόνο βιβλία, αλλά και
DVD, CD κλπ. και αυτό το υλικό θα υπάρχει στη διάθεση των σχολείων. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται ασφαλώς τα βιβλία που θα έρχονται από την Ελλάδα, αλλά και η χρήση των
σημερινών βιβλίων, όταν οι εκπαιδευτικοί αποφαίνονται ότι αυτό βοηθάει τη διδασκαλία τους.

Ποια είναι η άποψή σας σχετικά με το σάλο που δημιουργήθηκε την τελευταία περίοδο για την Ιστορία;


Όπου υπάρχουν έντονες ευαισθησίες, εκεί υπάρχουν επίσης ανησυχία, φόβος, δυσπιστία, ακόμη και αντιπαραθέσεις. Αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτές τις ευαισθησίες. Προσδοκώ ότι αυτό ακριβώς θα κάνει και η αρμόδια επιτροπή που ορίστηκε για την κατάρτιση του προγράμματος σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας. Θεωρώ, επίσης, δεδομένο ότι η Επιτροπή δεν θα αποδεχθεί οποιεσδήποτε παρεμβάσεις και θα κάνει τη δουλειά της με τον καλύτερο τρόπο.

Από:  http://www.sigmalive.com/simerini/news/education/123430

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου - Κάποιους βολεύει το κλείσιμό του - Καταγγελία της Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών

Η Προοδευτική Κίνηση Καθηγητών με ανακοίνωσή της καταγγέλλει τις υποκινούμενες ενέργειες συγκεκριμένης καθηγήτριας του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου, «η οποία κατά τη φετινή σχολική χρονιά, στρεφόμενη ενάντια στις αποφάσεις του Καθηγητικού Συλλόγου και καταστρατηγώντας κάθε έννοια δημοκρατίας, εκθέτει το σχολείο, τους συναδέλφους, τους μαθητές, τους γονείς». Η καθηγήτρια γυροφέρνει τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις και όπου αλλού της υποσχεθούν προβολή. Έχει ακόμα εκλείψει και η στοιχειώδης συναίσθηση των πραγμάτων ότι το Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου είναι μια άκρως ευαίσθητη περίπτωση και θα έπρεπε όλοι να είναι πολύ προσεκτικοί.

Αποκορύφωμα της συμπεριφοράς της καθηγήτριας ήταν όταν σε πρόσφατη σύσκεψη που συγκάλεσε ο ΥΠΠ, και παρευρισκόταν η Διευθύντρια του σχολείου, ο πρόεδρος του Μαθητικού Συμβουλίου, ο Σύνδεσμος Γονέων και εκπρόσωποι οργανώσεων του Ριζοκαρπάσου, εμφανίστηκε και η καθηγήτρια με τη συνοδεία του συζύγου της. Δυστυχώς κάποιοι βουλευτές με τη στάση τους περιφρονούν τη συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών του Ριζοκαρπάσου και προσπαθούν να ηρωοποιήσουν τη συγκεκριμένη καθηγήτρια. Μήπως θεωρούν ότι όλοι οι άλλοι εκπαιδευτικοί είναι ανεύθυνοι και προδότες και μόνο η συγκεκριμένη διακατέχεται από πατριωτικά αισθήματα. Δυστυχώς ο στόχος τους φαίνεται ξεκάθαρα ότι ήταν ο στόχος της χρονιάς και όχι η συγκεκριμένη παράσταση. Γιατί και όταν ακόμα ο ΥΠΠ κάλεσε τη σύσκεψη για να προτείνει να μην ανεβαστεί κανένα έργο με στόχο την ηρεμία του σχολείου και της κοινότητας αυτοί δεν ικανοποιήθηκαν και συνέχισαν να διαβάλλουν τον καθηγητικό σύλλογο και να παρελαύνουν στα κανάλια πουλώντας πατριωτισμό.


Η Προοδευτική καλεί το ΥΠΠ να λάβει άμεσα μέτρα, αφού κάποιοι μεθοδευμένα προσπαθούν να κλείσουν το σχολείο στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου και κίβδηλου πατριωτισμού. Κάποιοι το θέλουν κλειστό για να το δακτυλοδείχνουν. Κάποιοι που με ενέργειες και δηλώσεις, διχάζουν το σχολείο, τους εκπαιδευτικούς, την κοινότητα και χρησιμοποιούν το σχολείο για να εξυπηρετήσουν μικροκομματικά συμφέροντα ή για να κερδίσουν μια θεσούλα στην κομματική ιεραρχία. Κρίμα! Εμείς θα υπερασπιστούμε τη λειτουργία του σχολείου του Ριζοκαρπάσου κόντρα στις όποιες διαιρετικές και διχαστικές λογικές των όποιων πολιτικών ή "πολιτικών". 

Το «Ποτάμι» του Ριζοκαρπάσου και οι νέοι επίδοξοι εθνοσωτήρες

Έχει ανάγκη ο τόπος μας σήμερα από νέους επίδοξους εθνοσωτήρες, 35 χρόνια μετά την τραγωδία του 1974, που προκάλεσαν στο νησί μας η προδοσία της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ και η βάρβαρη τουρκική εισβολή; Αν δεν είχαν συμβεί όσα συνέβησαν πρόσφατα με αφορμή μια μαθητική θεατρική παράσταση, το πιο πάνω ερώτημα θα παρέμενε εντελώς ρητορικό και θα μπορούσε μάλιστα να προκαλέσει χαμόγελα ειρωνείας αλλά και εύλογης απορίας σε κάθε ερωτώμενο. Κι όμως το ερώτημα αποκτά και πάλι επικαιρότητα μετά το σάλο που προκάλεσε η απόφαση του Καθηγητικού Συλλόγου του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου να ανεβάσει το σχολείο φέτος το θεατρικό έργο της Βούλας Αρβανιτίδου «Το ποτάμι μας», που έχει ως θέμα τη φιλική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών που υπηρετούν στον Έβρο. Η απόφαση αυτή, που λήφθηκε με καθ’ όλα νόμιμες διαδικασίες, όπως προβλέπουν οι Κανονισμοί Λειτουργίας των Σχολείων, αποσκοπούσε στην προώθηση του στόχου που καθόρισε για φέτος το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού για την «καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας».

 

Η διοργάνωση μάλιστα παρόμοιων εκδηλώσεων είναι καθήκον και υποχρέωση όλων των σχολείων, όπως γίνεται κάθε χρόνο με τους στόχους που θέτει το Υπουργείο (έτος ελευθερίας και πεσόντων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59 το 2007, διαπολιτισμικός διάλογος το 2008 και ειρηνική συνύπαρξη το 2009). Δεν έκαναν δηλαδή οι καθηγητές του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από ό,τι προγραμματίζουν για φέτος τα πλείστα σχολεία μας, εφαρμόζοντας τις εγκυκλίους και τις οδηγίες του ΥΠΠ. Κι όμως για κάποιους, που μόνο ως νέους επίδοξους εθνοσωτήρες μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε, εγκλημάτησαν η Διευθύντρια και η συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου και θα πρέπει να καούν στην πυρά (να αναβιώσουμε άραγε και την Ιερά Εξέταση;), γιατί πέρασε από το μυαλό τους η ιδέα να στείλουν μέσω ενός θεατρικού έργου μηνύματα ειρηνικής συμβίωσης στους εγκλωβισμένους κατοίκους του Ριζοκαρπάσου και στα παιδιά του σχολείου, που βιώνουν ουσιαστικά και όχι λεκτικά την ειρηνική συμβίωση, ακόμα και με τους έποικους, έστω κι αν αυτό ορθώνει επικίνδυνα τις εθνικόφρονες τρίχες ορισμένων από τους εθνοπατέρες μας. Τόλμησαν δηλαδή να μιλήσουν για την αναγκαιότητα της ανθρώπινης επικοινωνίας και της ειρηνικής συνύπαρξης με τη δύναμη του θεατρικού λόγου, τον οποίο φαίνεται κάποιοι φοβούνται και σήμερα όπως ο διάβολος το λιβάνι, κατά παρόμοιο τρόπο που τον φοβούνταν και τον εξοβέλιζαν στο μεσαίωνα και στα κατοπινά χρόνια όλοι οι σκοταδιστές και οι επίδοξοι εθνοσωτήρες, από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι ίσαμε τον Μεταξά, που απαγόρευε την Αντιγόνη του Σοφοκλή κα τον Επιτάφιο του Περικλή, έργα - ύμνους και δοξαστικά για τη δημοκρατία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αποκορύφωμα μάλιστα του παραλογισμού, τον οποίο βιώνει εδώ και ένα περίπου μήνα η κυπριακή κοινωνία, είναι η προσπάθεια ηρωοποίησης μιας καθηγήτριας του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου, της μόνης η οποία διαφώνησε με την απόφαση του σχολείου της, για καθαρά κομματικούς και ιδεολογικούς λόγους, όπως διαφάνηκε στη συνέχεια, από τις διαστάσεις που η ίδια προσέδωσε στο θέμα, δημοσιοποιώντας με άγαρμπο και εντελώς αντιδεοντολογικό τρόπο τη διαφωνία της. Αντί δηλαδή η συγκεκριμένη καθηγήτρια που διαφώνησε, να σεβαστεί την απόφαση της πλειοψηφίας, ανήγαγε το όλο θέμα σε μείζον πολιτικό πρόβλημα, πυροδοτώντας μια ανοίκεια και απαράδεκτη πολεμική ενάντια στη Διεύθυνση και στην πλειοψηφία του Καθηγητικού Συλλόγου, που κατηγορήθηκαν από την ίδια και από τους λογής λογής νεοφανείς πατριδοκάπηλους ως ανθέλληνες εκπαιδευτικοί που προσπαθούν μάλιστα «να εκτουρκίσουν τα ελληνόπουλα του Ριζοκαρπάσου». Αναδείχτηκε μάλιστα από ορισμένα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ως ηρωίδα η συγκεκριμένη καθηγήτρια, η οποία αυτοπροβλήθηκε ως η μόνη Ελληνίδα καθηγήτρια του Ριζοκαρπάσου, που υπερασπίζεται την ελληνικότητα και «αντιστέκεται» (σε τι άραγε;). Από την αναστάτωση που προκλήθηκε, όπως ήταν φυσικό, επηρεάστηκαν και οι εγκλωβισμένοι, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα, όπως επίσης και τα παιδιά. Ως αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής, η οποία απασχόλησε επανειλημμένες συσκέψεις όλων των εμπλεκομένων στο Υπουργείο και στη Βουλή, αποφασίστηκε τελικά από τον Υπουργό η ακύρωση των παραστάσεων για να επέλθει ηρεμία και ομαλότητα στο Ριζοκάρπασο. Διερωτάται όμως κάθε νουνεχής πολίτης αυτού του δύσμοιρου τόπου.

 

 Τι είναι τελικά ηρωισμός, αντίσταση και πατριωτισμός; Είναι μήπως ηρωισμός η παραβίαση της δημοκρατικής νομιμότητας και η προσπάθεια επιβολής της θέλησης του ενός στη θέληση και την απόφαση της πλειοψηφίας; Είναι μήπως ηρωισμός η διαιώνιση του μίσους κα της μισαλλοδοξίας ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους σε έναν τόπο όπως το δικό μας, που πλήρωσε πολύ ακριβά και τραγικά τα επίχειρα του εθνικισμού και του σοβινισμού στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα; Ή είναι μήπως ηρωισμός και αντίσταση το να ρίχνουμε στην πυρά, στην ευρωπαϊκή Κύπρο του 21ου αιώνα, κάθε θεατρικό και λογοτεχνικό έργο με το οποίο διαφωνούμε ιδεολογικά, όπως έκαναν σε όλες τις σκοτεινές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας οι κατά καιρούς δικτάτορες και οι επίδοξοι εθνοσωτήρες; Προσωπικά, πιστεύω ότι, αν πραγματικά έχουμε επίγνωση της σύγχρονης ιστορίας και των ευθυνών που έχουμε απέναντι στη νέα γενιά, δεν μπορούμε και δεν νομιμοποιούμαστε σήμερα να ηρωοποιούμε παρόμοιες συμπεριφορές, οι οποίες προσλαμβάνουν περισσότερο το χαρακτήρα ηρωικής μωρίας, τις συνέπειες της οποίας πλήρωσε πολύ ακριβά ο Ελληνισμός, τόσο στο παρελθόν όσο και πρόσφατα (1897, 1922 και 1974). Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν νέους επίδοξους εθνοσωτήρες, γιατί οραματιζόμαστε -ναι, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, μια ειρηνική και επανενωμένη Κύπρο, απαλλαγμένη από την κατοχή, κοινή και ευτυχισμένη πατρίδα για όλους τους κατοίκους της, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους, χωρίς συρματοπλέγματα μίσους και διαχωρισμού και χωρίς νέα δεινά, που σίγουρα προοιωνίζεται η επικράτηση παρωχημένων αντιλήψεων και ιδεών που ενέχουν το στοιχείο της πατριδοκαπηλίας και της μεσσιανικής εθνοπροστασίας.

 

του Κώστα Κατσώνη

φιλόλογου – συγγραφέα.

 

 

 

 

Κυπριακό και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση


Η συγκυρία

Βρισκόμαστε στις αρχές  του νέου σχολικού έτους και έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθούμε ή  και να συμμετέχουμε-με τον ένα ή τον άλλο τρόπο-στις τρέχουσες εξελίξεις που σημειώνονται  στην Κύπρο, σε μια συγκυρία, στην οποία κυριαρχούν δύο ζητήματα. Από τη μια, τα «προβλήματα» του σχολείου που σχεδόν «εθιμοτυπικά» αναδεικνύονται κάθε φορά με την έναρξη του σχολικού έτους (επάρκεια αιθουσών, έγκαιρη διάθεση βιβλίων, ελλείψεις, κ.α.). Από την άλλη, η διαδικασία των συνομιλιών για αναζήτηση « δίκαιης και βιώσιμης λύσης» του Κυπριακού, στο πλαίσιο της πολιτικής επιλογής που έχει γίνει από τον πρόεδρο της  Κυπριακής Δημοκρατίας  για «ειρηνική λύση»,την «αποκατάσταση των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων» και την «πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων». Πρόκειται για μια επιλογή που έχει εξασφαλίσει ευρεία αποδοχή, συναίνεση και υποστήριξη από την πλευρά  όλων σχεδόν των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

 

Η συγκεκριμένη συγκυρία προσφέρεται για να σχολιάσουμε τη θέση ότι η άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής δε μπορεί να είναι αποκομμένη από τις πολιτικές που ασκούνται σε άλλα πεδία (οικονομική, κοινωνική, εξωτερική, κ.α.). Μόνο έτσι η εκπαιδευτική πολιτική γίνεται  κινητήρια δύναμη και μοχλός  για τη διαμόρφωση και την άσκηση ευρύτερης κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι  συστηματικά  συνδέουμε τις επιμέρους πολιτικές ώστε  να συγκροτούν ενιαίο πλαίσιο αρχών και πρακτικών που με όρους συμπληρωματικότητας να προσδίδουν στα επιμέρους μέτρα προστιθέμενη αξία. Να το πούμε αλλιώς: το Κυπριακό συνδέεται άμεσα  με τα εκπαιδευτικά και οι επιλογές για επιδίωξη «δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού» προϋποθέτουν τη στράτευση και ενεργοποίηση των κρατικών ιδεολογικών μηχανισμών, όπως είναι τα σχολεία. Αυτό σημαίνει ότι η αναζήτηση δίκαιης λύσης δεν είναι απλώς υπόθεση της «διπλωματίας»,των διαβουλεύσεων του Προέδρου της Δημοκρατίας και της παρέμβασης  διεθνών οργανισμών. Τα σχολεία , με τη μορφή και το περιεχόμενο των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, με το σύνολο των εμπλεκομένων φορέων, καλούνται να αναπτύξουν «εσωτερική εκπαιδευτική πολιτική» που να αποτυπώνει και να αντανακλά τις συνιστώσες της  εξωτερικής εκπαιδευτικής πολιτικής που ασκείται στο Κυπριακό. Όσο τα σχολεία μένουν «ουδέτερα» ή τηρούν «στάση αναμονής» ή διαιωνίζουν εκπαιδευτικές πρακτικές που δεν προωθούν την ειρηνική συμβίωση, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό και την ισότιμη συνεργασία  ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων  ουσιαστικά αντιστρατεύονται την επιλογή για «δίκαιη και βιώσιμη λύση».Στην Κύπρο, ακούγονται ορισμένες φωνές που  προτείνουν ως επιλογή την «απόσταση»(:μακριά η εκπαίδευση από την πολιτική) ή μια «στάση αναμονής» σε σχέση με τις διαδικασίες «επίλυσης του Κυπριακού». Μια τέτοια επιλογή δεν είναι, βέβαια, ουδέτερη, μια και αυτή δεν ευνοεί την ανάπτυξη πειστικών, ολοκληρωμένων και συγκροτημένων πολιτικών  «επαναπροσέγγισης».

 

 Μια εκπαιδευτική πολιτική με βασική συνιστώσα την «επαναπροσέγγιση»,στη συγκεκριμένη συγκυρία, αποκτάει, τα χαρακτηριστικά ριζοσπαστικής προοδευτικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ,όταν οι διακηρύξεις γίνονται «υλική» δύναμη και αποτυπώνονται με συστηματικό τρόπο τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο των επιμέρους εκπαιδευτικών μέτρων. Από αυτή την άποψη ,η εγκύκλιος που έχει απευθύνει το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, με στόχο την «Καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας» έρχεται για να  υπογραμμίσει με τον πιο πειστικό τρόπο τη διαλεκτική σύνδεση του Κυπριακού και με τα Εκπαιδευτικά. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να αναπτύξουν ειδικές ενδοσχολικές  και εξωσχολικές  δραστηριότητες (εργασίες, εκδηλώσεις, συναντήσεις, διδασκαλία επιλεγμένων, κ.α.)  για την προώθηση του συγκεκριμένου στόχου. Όπως, πολύ χαρακτηριστικά, υποστηρίζεται από πολλούς "ριζοσπάστες" παιδαγωγούς, το ζητούμενο, σε κάθε περίπτωση, είναι η υποστήριξη των εκπαιδευτικών ώστε να συνδέουν τον παιδαγωγικό τους λόγο και την εκπαιδευτική τους πράξη με την κοινωνικοπολιτική παρέμβαση και την κοινωνική πάλη για αλλαγή εκπαίδευσης και κοινωνίας .Σε μια τέτοια περίπτωση, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών ώστε να είναι σε θέση να κάνουν συνειδητές επιλογές, αφού εξετάζουν τόσο τις αφετηρίες, τους σκοπούς και τις προεκτάσεις της πράξης τους όσο και τους υλικούς και ιδεολογικούς όρους που κυριαρχούν στην αίθουσα διδασκαλίας, στο σχολείο και στην κοινωνία.

 

Εναρμόνιση και επαναπροσέγγιση

Με την ένταξη της  Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η εκπαιδευτική πολιτική καλείται να αποκτήσει τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό. Oι εκπαιδευτικές   πολιτικές των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φαίνεται ότι σιγά-σιγά εγγράφουν τάσεις   για ενιαία ευρωπαϊκή εκπαιδευτική πολιτική. Παρά τις διαφορές τους, και με όλες τις αντιφάσεις, τις εξάρσεις επιτάχυνσης ή ασυνέχειας, τις αναστολές και τις αναιρέσεις, συμμετέχουν σε ένα πρωτοφανή, για την ιστορία της εκπαίδευσης, σχεδιασμό εναρμόνισης που συνδέεται με μια μορφή θεσμικής διεθνοποίησης της εκπαίδευσης. Με πολιτικές υποστήριξης, συμπλήρωσης και επικουρικότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και γενικότερα σε μια Ευρώπη που αλλάζει, δρομολογούνται εξελίξεις που συνδέονται με το τέλος του μονοπωλίου του έθνους-κράτους και που αναδεικνύουν τάσεις ομοιοτροπίας και εναρμόνισης στην εκπαιδευτική πολιτική των κρατών- μελών.

 

Η κυπριακή εκπαίδευση καλείται να δώσει τη δική της εκδοχή "ευρωπαϊκού προσανατολισμού», βάζοντας στο επίκεντρο  σημαντικά πολιτικά ερωτήματα που αναφέρονται στην κυριαρχία ενός νέου ευρωκεντρισμού, νέων μορφών ανισότητας και διακρίσεων, στην κυριαρχία ορισμένων πολιτισμικών αγαθών, τη διείσδυση των "δυνάμεων" της αγοράς στην εκπαίδευση κ. α.. Σε συνδυασμό με αυτά, η κυπριακή εκπαίδευση καλείται να δώσει ολοκληρωμένη και αποτελεσματική «ευρωπαϊκή» απάντηση  στην πολιτική «επαναπροσέγγισης» που να υποστηρίζει την επίλυση του «κυπριακού» και την ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων.

 

Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, όσοι ασκούν εκπαιδευτική πολιτική καλούνται να  εξετάζουν το βαθμό στον οποίο η επιλογή της εναρμόνισης συνδέεται με ουσιαστική μεταλλαγή των εσωτερικών δομών και του περιεχομένου της εκπαίδευσης και να αποφεύγονται μέτρα μηχανιστικής προσκόλλησης στην τροχιά της λεγόμενης εναρμόνισης. Η επιλογή της ευρωπαϊκής εναρμόνισης είναι αρκετά σύνθετη διαδικασία και από ο τι φαίνεται δεν προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία. Έχει εξασφαλισμένη ευρεία συναίνεση. Γιατί άραγε  η εκπαιδευτική πολιτική της «επαναπροσέγγισης» προκαλεί κραδασμούς; Εδώ διαφαίνεται μια θεμελιακή αντίφαση. Είναι βέβαιο πως όσοι αντιτίθενται στο στόχο της συμφιλίωσης μέσα και από την εκπαίδευση συμβάλλουν σε μια ιδιότυπη ιδεολογική  ρύπανση:«η σχολική ιστορία έχει γραφεί και μία είναι η τελεσίδικη εκδοχή της»,κ.α.. Αυτό εμποδίζει την προώθηση των στόχων της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που εμπεριέχει ως δομικά της στοιχεία την «ειρηνική συμβίωση»,τη «συνεργασία» και τον «αμοιβαίο σεβασμό» ανάμεσα σε ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους.

Θα υποστηρίζαμε ότι η επιλογή της ευρωπαϊκής εναρμόνισης εμπεριέχει ως δομικό της στοιχείο την πολιτική της επαναπροσέγγισης και μέσα από την εκπαίδευση. Δεν είναι δυνατή η άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής με αρχές εναρμόνισης και επαναπροσέγγισης, χωρίς την προώθηση συγκεκριμένων επεξεργασμένων, θεμελιωμένων και έγκυρων προτάσεων που να λαμβάνουν υπόψη τη συνύπαρξη  και την ειρηνική συμβίωση δυο εθνικών κοινοτήτων (Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι),  άλλων κοινοτήτων (Μαρωνίτες , Αρμένιοι και Λατίνοι) και άλλων πολιτισμικών ομάδων(μετανάστες, τσιγγάνοι, κ.α.).  Πρακτικές  αδράνειας, σιωπής, απόσυρσης, συλλογικής αδιαφορίας ή παθητικής άρνησης στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού συστήματος, των τοπικών κοινωνιών και της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν προσφέρονται για την ανάπτυξη  κοινωνικής αλληλεγγύης και σύσφιξης των σχέσεων  και για την προώθηση αρχών κοινωνικής δικαιoσύνης , αλληλεγγύης, σεβασμού και ισοτιμίας στο σχολείο και στην κοινωνία. Δεν ξέρω Τζούντο, αλλά καταλαβαίνω πως αρχή του είναι ότι ο καθένας από τους συμμετέχοντες ξεκινάει από την παραδοχή ότι ο «άλλος» διαθέτει δύναμη, ενέργεια και τεχνική. Αυτά τα αξιοποιεί συμπληρωματικά με τη δική του.  Δεν είναι πως χωρίς τον «άλλο» δεν θα είχε «αντίπαλο»... Είναι που χωρίς την ισοτιμία του άλλου δεν μπορεί  να αναπτύξει τις δικές του ικανότητες και ποιότητες!

 

Μια πραγματική ιστορία:

 

Η Άννα, νεοδιόριστη νηπιαγωγός, καλείται να παρουσιαστεί και να αναλάβει «υπηρεσία» σε νηπιαγωγείο σε ένα απομακρυσμένο χωριό στην Ελλάδα. Δευτέρα πρωί, πηγαίνει στο νηπιαγωγείο  και αρχίζει να ξεδιπλώνει τις παιδαγωγικές της ιδέες. Μετά από δύο ολόκληρες εβδομάδες δεν είχε καταφέρει να πείσει τα 5 νήπια που είχε να παίξουν ομαδικά παιγνίδια και άλλες ομαδικές δραστηριότητες. Άρχισε  να ανησυχεί για την επάρκειά της και τα «παιδαγωγικά» που παρακολούθησε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών της Αθήνας! Δε μπορούσε να εξηγήσει τι συνέβαινε! Τα μεσημέρια  μετακινούνταν προς  ένα γειτονικό «κεφαλοχώρι» όπου αποφάσισε να μένει τα βράδια. Μια ημέρα, καθώς περιφερόταν στους δρόμους του μικρού χωριού, διαπίστωσε με έκπληξη ότι στο χωριό υπήρχαν δυο νεκροταφεία( «μπλε» και κόκκινο»)! Το διερεύνησε το ζήτημα και της έδωσαν την εξήγηση ότι τα δυο νεκροταφεία αποτύπωναν παλαιές μετεμφυλιακές έριδες που επιβίωναν ακόμη σε εκείνο το μικρό χωριό. Έτσι, έγινε σιγά-σιγά μια  νηπιαγωγός ενημερωμένη γύρω από την ιστορία του μικρού χωριού και του νηπιαγωγείου κι άρχισε να σχεδιάζει ένα  ουσιαστικό πλάνο παιδαγωγικής παρέμβασης για επαναπροσέγγιση γονέων , κηδεμόνων και νηπίων.

Η μικρή ιστορία δείχνουν το δρόμο που έχουν να κάνουν οι ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι εκπαιδευτικοί. Σε όλη  αυτή την υπόθεση , ας μη ξεχνάμε,  πως αυτού του είδους οι πρωτοβουλίες για «δίκαιη και βιώσιμη λύση» του Κυπριακού και  για επαναπροσέγγιση «βαδίζουν αργά», εκτός και αν η κοινωνική δυναμική τις επιταχύνει

 

 Στη σημερινή συγκυρία, φαίνεται ότι ο Υπουργός Παιδείας και όσοι εργάζονται στη Μονάδα Υποστήριξης της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης της Κύπρου, το ξέρουν καλά αυτό...


του Γιώργου Μαυρογιώργου

 http://www.alfavita.gr/artra/art28_2_9_213.php

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Δικοινοτική Πορεία για την Αλήθεια και την Ελπίδα

Το Σάββατο 7 Μαρτίου, ώρα 11.00 το πρωί η Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος” διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία δικοινοτική εκδήλωση στη Λήδρας με αίτημα «να πούμε την αλήθεια για την Ιστορία μας» και με στόχο να βοηθήσουμε στην ανεύρεση των πεσόντων και αγνοουμένων της χώρας μας.


Οι εκπαιδευτικοί και των δύο κοινοτήτων που συμμετείχαν έδωσαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ειρηνης και συνεργασίας. Τα ορατά κι αόρατα συρμαρτοπλέγματα που στήνουν οι αντιδραστικές εθνικιστικές ομάδες δεν θα εμποδίζουν τον αγώνα μας για επανένωση όλων των Κυπριών. Οι διαρκώς ογκούμενες κοινές εκδηλώσεις μας δίνουν ζωή στην ελπίδα και κλονίζουν τα σωβινιστικά ψεύδη, την έχθρα και την διχοτόμηση.


Δείτε πιο κάτω φωτογραφίες από την εκδήλωση

Απόλυτη εμπιστοσυνή στον Υπουργό Παιδείας από τον Δημήτρη Χριστόφια

Αποσπάσματα από την ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια, τα οποία αφορούν την Παιδεία και τον Πολιτισμό : 

"Ποιοτικά αναβαθμίσαμε την κρατική φοιτητική μέριμνα με την υιοθέτηση ενός γενναιόδωρου ολοκληρωμένου πακέτου πέντε μέτρων, που καλύπτουν τους φοιτητές που φοιτούν σε δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Κύπρο (12 εκ. ευρώ). Και επειδή ελέχθη και γράφτηκε ότι τάχατες αυτό το μέτρο είναι προεκλογικό γιατί έχουν οι φοιτητές εκλογές, θέλω να σας πω ότι αυτό το μέτρο είναι κάτι το οποίο εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος, το έχω εξαγγείλει ενώπιον της ΠΟΦΕΝ από τον Γενάρη. Και το Υπουργείο Παιδείας μάς έφερε την πρόταση πρόσφατα. Ήρθε μια πρόταση πρώτα που αφορούσε μόνο στα κρατικά πανεπιστήμια, την πήραμε πίσω για να καλύψουμε και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτός είναι ο λόγος που τώρα έχει εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο. Και άμα έχει και εκλογές τι με αυτό, δηλαδή; Δεν πρέπει όταν έχει εκλογές να λαμβάνονται μέτρα; Είναι καλό να το ξέρουμε αυτό. Δηλαδή οι φοιτητές ή οι όποιοι τέλος πάντων πολίτες, άμα έχουν τη δυνατότητα ακριβώς να ωφεληθούν από κοινωνικά μέτρα προοδευτικά, θα πρέπει να πούμε ότι ξέρετε έχει εκλογές, δεν πρέπει; Αλλά σας λέω ξανά δεν είναι γιατί είναι οι εκλογές. Είναι γιατί αυτή η Κυβέρνηση είναι συνεπής στις διακηρύξεις και στις δηλώσεις της, παρόλη την παγκόσμια οικονομική κρίση.
· Ενισχύσαμε τα προγράμματα του Ινστιτούτου Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου. · Επεκτείναμε το θεσμό της δωρεάν μεταφοράς μαθητών (10 εκ. ευρώ).· Εγκαινιάσαμε θεσμό για επιχορήγηση της αγοράς φορητού υπολογιστή για τους μαθητές Β’ Γυμνασίου (4 εκ. ευρώ).
Τομές στην κοινωνία
Συστατικό στοιχείο της οικοδόμησης μιας πιο δίκαιης κοινωνίας είναι η διενέργεια τομών στην κοινωνία, με τη δρομολόγηση μακρόπνοων πολιτικών και τη διενέργεια μεταρρυθμίσεων που ποιοτικά θα την αναβαθμίσουν και θα ανοίξουν νέους ορίζοντες για τη χώρα μας.
Στοιχείο-κλειδί σε αυτή την προσπάθεια αποτελεί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση η οποία φιλοδοξεί όχι μόνο να κλείσει τις πληγές του εκπαιδευτικού μας συστήματος (την παραπαιδεία και τη σχολική αποτυχία), αλλά να μετατρέψει τα σχολεία μας σε χώρους που προωθούν τις πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, προάγουν την κριτική σκέψη, καλλιεργούν δεξιότητες, ικανότητες και ταλέντα και προσφέρουν γνώσεις από όλο το φάσμα των επιστημών.
Στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προχωρούμε με εντατικούς ρυθμούς και ήδη έχουμε εισέλθει στο στάδιο αναδιαμόρφωσης του περιεχομένου των αναλυτικών προγραμμάτων με το διορισμό 20 επιτροπών από καταξιωμένους επιστήμονες.
Παράλληλα με αυτή τη διαδικασία, προχωρήσαμε στη διαδικασία ολοκλήρωσης της τριτοβάθμιας δημόσιας εκπαίδευσης, με την απόφαση για ίδρυση Ιατρικής Σχολής και Σχολής Καλών Τεχνών. Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μια παρέμβαση, την οποία θεωρώ πολύ σημαντική. 
Επειδή ο Υπουργός Παιδείας δέχεται ανελέητες επιθέσεις καθημερινά που στόχο έχουν και τον ίδιο, αλλά κατά τη δική μου άποψη και την ίδια την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, θέλω να εκφράσω την απόλυτη εμπιστοσύνη μου στον Υπουργό και στο έργο του και στο έργο του Υπουργείου.
Τομή για την κοινωνία αποτελεί η διασφάλιση της βιωσιμότητας του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων μέχρι τουλάχιστον το 2048. Η Κυβέρνηση μέσα από εντατικό διάλογο έφτασε σε συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους για τις απαραίτητες αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν έτσι ώστε να διασφαλιστούν το ύψος των κοινωνικών συντάξεων, όλα τα ωφελήματα, να δημιουργηθεί αποθεματικό και να ακολουθείται μια συνετή επενδυτική πολιτική με τη συλλογική διαχείριση των κοινωνικών εταίρων. Θέλω να συγχαρώ την Υπουργό Εργασίας και τον προκάτοχό της για τη σκληρή δουλειά που έκαναν για να περάσει, μέσα από δεκάδες συναντήσεις των κοινωνικών εταίρων, αυτό το σχέδιο, να την ευχαριστήσω και, βεβαίως, να ευχαριστήσω και την πλειοψηφία της Βουλής των Αντιπροσώπων γιατί χθες συναινετικά δούλεψε και έχει εγκρίνει το σχετικό νομοσχέδιο.