... γιατί ενύχτωσε κι ο Φούλης δεν ήρθε

Κι’ ας περιμέναμε έξω από τη Βουλή, οι εκπαιδευτικοί, οι φοιτητές, οι μαθητές. Ήταν όλες οι Οργανώσεις εκεί. Με πανό και συνθήματα. Περιμέναμε ιδιαίτερα τους εκπροσώπους των δυο κομμάτων (ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ) που κατάθεσαν την πρόταση για παράταση του ορίου αφυπηρέτησης στο 64^ο. Κανείς δε φάνηκε. Ούτε από την μπροστινή είσοδο, ούτε από πλάι.

Ο κ. Αβέρωφ είπε την προηγούμενη φορά, όταν τα έβαλε και πάλι με τους εργαζόμενους, ότι δεν έμαθε να βγαίνει από τις πίσω πόρτες και προκλητικά πέρασε μπροστά από τους διαδηλωτές. Τώρα έμαθε… Και μπήκε και βγήκε από τις πίσω πόρτες. Το ίδιο και ο Νικόλας. Κρίμα! Εκεί ήταν και οι φοιτητές της ΝΕΔΗΚ (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ). Περίμεναν εξηγήσεις. Μάταια. Τα συνθήματα έπαιρναν και έφερναν. Σε ώτα μη ακουόντων: «Έχουμε 29 ψήφους και θα το περάσουμε». Γιατί 29; ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ – Κουλίας. Αναμένουν ίσως Περδίκη και Συλλούρη. Ο ένας (Περδίκης), άλλοτε λαλίστατος, πέρασε σκυφτός και μπήκε στη Βουλή. Κακό σημάδι. Η νεολαία των Οικολόγων όμως ήταν μαζί μας και στο Φορέα και έξω από τη Βουλή. Ο κ. Συλλούρης πέρασε πλάι – πλάι και μπήκε αθόρυβα. Ναι αθόρυβα! Ο Συλλούρης!

Ο κ. Αβέρωφ διατείνεται ότι ο νομπελίστας οικονομολόγος κ. Πισσαρίδης διατύπωσε την άποψη ότι όταν αυξάνεται το όριο αφυπηρέτησης μειώνεται η ανεργία!!!!! Σοβαρά; Τότε γιατί δεν πάμε μέχρι τα 70. Και είπε τέτοιο πράγμα ο Πισσαρίδης; Δεν λέω ότι ψεύδεται ή παραπλανεί ο Αβέρωφ. Αλλά και την άλλη φορά, όταν επισκέφτηκαν οι Εκπαιδευτικές Οργανώσεις τους κ. Αναστασιάδη και Αβέρωφ, και μας έδωσαν και γραπτώς τις θέσεις τους, όπου υπήρχε και το 64^ο και μείς αντιδράσαμε άμεσα, μας είπε να μην ανησυχούμε και δεν πρόκειται να το καταθέσει στη Βουλή αν δεν προηγηθεί διάλογος κοινωνικός, με όλους τους εμπλεκόμενους, με όλες τις Οργανώσεις. Μας ξεγέλασε. Εκτός και αν «κοινωνικός διάλογος» και «άλλοι εμπλεκόμενοι» είναι μόνο οι βουλευτές του ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ.

Ήταν εκεί και η ΠΕΟ. Ακούστηκε αρκετές φορές και το σύνθημα: «Φοιτητές – Εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά». Μας συγκίνησε. Ίσως επειδή μας θύμισε και τα δικά μας φοιτητικά χρόνια. Στην Αθήνα. Πορείες φοιτητών και εργατών, να περνούμε από το Σύνταγμα….. Ήτανε και κάποιοι άλλοι φοιτητές που κάθονταν στις καφετέριες με το φραπεδάκι. Ίσως και να διερωτούνταν τι γυρεύουν οι μεν με τους δε. Ψιλά γράμματα. Αυτό που σκέφτομαι – συνειρμός τώρα – είναι ότι ίσως και οι εισηγητές της πρότασης για παράταση να ήταν απ’ αυτούς που κάθονταν στις καφετέριες.

Και σκέφτομαι πάλι. Είναι δυνατόν κάποιοι που ποτέ δεν πεινάσανε, δεν δουλέψανε, δεν έμειναν άνεργοι, που τα έβρισκαν ΟΛΑ έτοιμα, που δε δούλευαν ταυτόχρονα και σπούδαζαν (συμβαίνουν κι' αυτά) να ήταν αλλού; Στις καφετέριες θα ήταν. Ναι και θα διερωτούνταν ίσως:

Που πάνε όλοι αυτοί που σηκώνουν το πανό και ξεκινάνε; Οι αριθμοί του Νικόλα λένε ότι ανέβηκε το προσδόκιμο όριο ζωής. Αλήθεια; Έτσι λεν οι αριθμοί; Τις προάλλες δεν έλεγες κ. Νικόλα ότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί; Και αν ανέβηκε (αν πιστέψουμε τους αριθμούς σου), πρέπει να το δουλεύουμε; Η περίπτωση να απολαύσουμε το δεδουλευμένο μιας ζωής για ακόμα λίγο, δεν περνά απ’ το μυαλό σου. Γιατί εμείς μια ζωή δουλεύουμε. Από τα παιδικά μας χρόνια. Με τα δυο μας χέρια. Όχι με τα χίλια δυο των άλλων. Δεν βρήκαμε τίποτα έτοιμο. Ούτε στημένη δουλειά, περιουσίες, κτήματα, λεφτά. Ξέρετε κ. Αβέρωφ και Νικόλα, σε όλο τον κόσμο η παράταση του ορίου είναι επιλογή της εργοδοσίας. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν, διαμαρτύρονται, βγαίνουν στους δρόμους. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο. Με μια ειδοποιό διαφορά: Η Κυπριακή Βουλή ετσιθελικά έρχεται και το επιβάλλει. Τώρα θα μου πείτε, τι να κάνετε και σεις, εξυπηρετείται το κεφάλαιο, είναι η δουλειά σας, πηγάζει από την ιδεολογία σας.

Βγείτε όμως και πέστε το καθαρά. Μην εμπαίζετε όλους μας, εννοώ τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους άνεργους, με ιδεολογήματα και αλχημείες που υποτιμούν την νοημοσύνη μας.

Φέτος, ο αριθμός στον Κατάλογο Διοριστέων έφτασε τις 40 χιλιάδες. Πίσω από κάθε αριθμό είναι μια ανθρώπινη ψυχή, ένας νέος επιστήμονας που αναζητεί μια δουλειά «ότι να’ ναι». Όταν ακούς το παιδί σου που σπούδασε, πήρε πτυχία, μπορεί και δοκτοράτα και σου λέει μια δουλειά «ότι να’ ναι», ας είναι και 400, 500 ευρώ το μήνα, γιατί ντρέπεται να του δίνεις εσύ χαρτζιλίκι, πώς μπορείς να παρατείνεις το όριο για να εξυπηρετήσεις μερικές εκατοντάδες υψηλόμισθους και φυσικά το μεγάλο κεφάλαιο. Μας είπατε μέχρι το 63^ο και φτάνει. Πριν καλά - καλά εφαρμοστεί το 63^ο πάτε για 64^ο, μετά 65^ο, 66^ο, 70^ο!

Και μάλιστα βιάζεστε. Με την ταχεία. Με συνοπτικές διαδικασίες. Το ίδιο κάνατε και με το 63^ο. Και μάλιστα κατακαλόκαιρα, να αποφύγετε αντιδράσεις. Και τώρα καταθέσατε μια πρόταση από την οποία δε βγαίνει κανείς από μέσα. Τόσο πρόχειρα. Δεν σας νοιάζει ούτε καν αν είναι αντισυνταγματική όπως αποφάνθηκε η νομική υπηρεσία. Γιατί να σας νοιάζει, έχετε πλειοψηφία, λέτε. Από τους 56 έχετε τους 29. Περάστε το λοιπόν κι’ αυτό. Εμείς θα’ μαστε στους δρόμους και έξω από τη Βουλή. Με τους αδιόριστους, τους φοιτητές, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, του δημόσιους υπαλλήλους, τους εργάτες, με όλους όσους δεν αντέχουν την αλαζονεία και την ύβρη που διαπράττετε, στην κοινωνία, στην παιδεία, στους θεσμούς, στα κινήματα αλλά ιδιαίτερα απέναντι στους νέους. Αυτοί να’ στε σίγουροι. Δεν πρόκειται ούτε να ξεχάσουν ούτε να σας δικαιολογήσουν.

Τους καταδικάσατε στην ανεργία. Του οδηγείτε στην ανέχεια. Όπως λέει όμως και ο ποιητής «….. θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση».

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ