Η επίσημη Αντιμεταρρύθμιση του Υπουργείου Παιδείας

Με ερασιτεχνικούς χειρισμούς, με πνεύμα απαξίωσης και αδιαφορίας, η νέα κυβέρνηση κάνει ότι περνά από το χέρι της έτσι ώστε τα σχολεία να μην ανοίξουν ομαλά το Σεπτέμβρη.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση, τόσο στις προγραμματικές της θέσεις όσο και μετά την ανάληψη της προεδρίας, δεν έχει τίποτε να πει για την Παιδεία.  Κανένα πρόγραμμα, κανένας σχεδιασμός.  Και με ένα Υπουργείο Παιδείας που αντιμετωπίζει την εκπαίδευση με πνεύμα δημοσιοϋπαλληλικό.  Οι τρεις πρώτες πολιτικές πράξεις της νέας κυβέρνησης για την Παιδεία αφορούσαν, οι δυο περικοπές στους μισθούς των εκπαιδευτικών και η μία περικοπές σε δράσεις σχολικές.  Ξεγέλασε τους εκπαιδευτικούς με τη δήθεν αποκοπή αλληλεγγύης για να διοριστούν οι έκτακτοι, ενώ την ίδια ώρα εξάγγειλε μέτρα που άφηναν εκτάκτους και συμβασιούχους εκτός εργασίας.  Προηγήθηκε φυσικά η απειλή εφαρμογής του μέτρου (που ήταν παγοποιημένο) για αύξηση του ωραρίου και μετά παρουσιάστηκαν ως να έχουν μεταπείσει την Τρόικα.  Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, η κυβέρνηση εξάγγελλε παγοποίηση των προαγωγών στην εκπαίδευση που αύξανε αυτόματα τον αριθμό των εν δυνάμει αδιορίστων, εκτάκτων και συμβασιούχων.

Αυτή είναι όμως η μια πλευρά.  Η εργασιακή ή ας πούμε η συνδικαλιστική, που στον χώρο της εκπαίδευσης το συνδικαλιστικό, το εργασιακό και το εκπαιδευτικό είναι έννοιες σχεδόν ταυτόσημες.  Η άλλη πλευρά, λοιπόν, είναι η παιδαγωγική.Η εκπαιδευτική.  Αν ένα οποιοδήποτε τμήμα της Δημόσιας Υπηρεσίας δεν έχει Δ/ντή είναι πρόβλημα. Αν ένα σχολείο (Γυμνάσιο, Λύκειο ή δημοτικό) δεν έχει Διευθυντή, το πρόβλημα καθίσταται υπαρξιακό. Και στην προκειμένη περίπτωση, όχι μόνο σχολεία θα μείνουν χωρίς Διευθυντή αλλά και ένας μεγάλος αριθμός από αυτά θα μείνει χωρίς τους απαιτούμενους Βοηθούς Διευθυντές.  Και όλα αυτά γιατί;  Για να εξοικονομηθούν ψίχουλα;  Μα αν αυτή είναι η πρόθεση της κυβέρνησης, τότε θα ψήφιζε στη Βουλή την εναλλακτική πρόταση του ΑΚΕΛ, να γίνουν οι προαγωγές χωρίς τη μισθολογική καταβολή της κλίμακας.  Το πρόβλημα – δυστυχώς – είναι βαθύτερο και οι ρίζες του φθάνουν στις ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις των κρατούντων για αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και της παιδείας ως μια από τις βασικές προτεραιότητές της.

Ερωτηματικά προκαλεί και η έως τώρα στάση του Υπουργού αναφορικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.  Μια μεταρρύθμιση που ξεκίνησε επί Τάσσου Παπαδόπουλου και συνεχίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση.  Και που πολεμήθηκε, είναι αλήθεια, με ανηλεή τρόπο από τη βασική συνιστώσα της παρούσας διακυβέρνησης, τον ΔΗΣΥ.

Πολλές και βασικές παράμετροι της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης είτε υλοποιήθηκαν είτε βρίσκονται σε πορεία υλοποίησης.  Δουλειά αρκετού χρόνου, εμπλοκή εκατοντάδων μάχιμων εκπαιδευτικών και δεκάδων Ακαδημαϊκών.  Άραγε σκέφτονται να αναστείλουν τα πάντα;  Και αυτά που έχουν υλοποιηθεί και θεσμοθετηθεί;  Θα τα ανατρέψουν;  Και αντί αυτών;  Καλό θα ήταν να μας πει ο Υπουργός ή η Κυβέρνηση πού συμφωνούν, πού διαφωνούν ή τι σκέφτονται.  Προς το παρόν υπάρχει αμηχανία. 

Πολλές από τις αλλαγές που βρίσκονται σε πορεία υλοποίησης είναι και ανέξοδες.  Χρειάζεται η πολιτική βούληση αν θα συνεχίσουν και θα ολοκληρωθούν ή αν θα ανασταλούν. Και εδώ τηρείται σιγή ιχθύος.  Καμιά βούληση.  Ούτε πολιτική ούτε προσωπική.

Έντονη δραστηριότητα ωστόσο παρατηρείται στο τομέα του ρουσφετιού.  Άτομα φεύγουν, άτομα έρχονται.  Στόχος ο πλήρης έλεγχος του Υπουργείου με τους ημέτερους.  Σύνθημά τους: «Ο.Κ. έγινε».  Λίγο πρόβλημα στη μοιρασιά, μεταξύ των συγκυβερνώντων, εσείς έχετε τον Υπουργό άρα εμείς δικαιούμαστε κάτι παραπάνω αλλά…. Θα τα βρούμε.  Για την ταμπακέρα, φυσικά, τίποτα.  Άντε τώρα να μιλά κανείς για Μεταρρύθμιση.  Θα φαντάζει Αρειανός, αιθεροβάμων.  Και η παιδεία στενάζει και ασφυκτιά κάτω από το βάρος των προβλημάτων που άρχισαν να συσσωρεύονται, αλλά η έγνοια των κυβερνώντων είναι πόσοι και ποιοι θα βρίσκονται δίπλα από τον Υπουργό.  Τον δρόμο τον έδειξε ο ίδιος ο Πρόεδρος.  Έξι δημοσιογράφοι, επί πλέον, σύμβουλοι στο γραφείο του.  Πόσα παίρνουν, από ποιον προϋπολογισμό, γιατί δεν πέρασαν οι θέσεις από τη Βουλή, ποια τα καθήκοντα τους;  Ψιλά γράμματα.  Κατά τα άλλα καλούν το λαό να σφίξει τα ζωνάρια.

Και στον 5^ον όροφο του Υπουργείου Παιδείας το στρίμωγμα συνεχίζεται.  Μέχρι στιγμής – λέγεται – ότι αποσπάσθηκαν έντεκα εκπαιδευτικοί στο γραφείο του Υπουργού.  Όλοι ασχολούνται με το ποιοι φεύγουν – ποιοι μένουν.  Κάποιους τους τηλεφώνησαν ήδη να μην ξανάρθουν.  Ας πάνε κάπου αλλού μέχρι να τελειώσει η σχολική χρονιά και να έλθουν πάνω «οι δικοί μας».

Αυτό ίσως εννοούσε ο Υπουργός όταν δήλωνε τις προάλλες ότι «όσα έχω κάνει ΕΓΩ εξήντα μέρες δεν τα έκαναν οι άλλοι πέντε χρόνια».  Θα παρακάμψω την αλαζονεία που φαίνεται να περισσεύει και θα συμφωνήσω με τον κ. Υπουργό.  Σε εξήντα μέρες μείωσε μισθούς, παγοποίησε προαγωγές, ξεγέλασε συμβασιούχους ότι θα επαναδιοριστούν, εισήγαγε στην εκπαίδευση το σκληρό εργασιακό καθεστώς της αγοράς εργασίας, εκδίωξε πριν τελειώσει η χρονιά, από τα πόστα τους ανθρώπους που δούλευαν για τη  Μεταρρύθμιση και φέρνει ημέτερους, πάγωσε την υλοποίηση των Νέων Αναλυτικών και Ωρολογίων Προγραμμάτων, ακρωτηρίασε την αυτονομία των Πανεπιστημίων.

Ημέτερους που διαφωνούν με την Μεταρρύθμιση.  Είπαμε, τη Μεταρρύθμιση που ξεκίνησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος.  Η ειδοποιός διαφορά φυσικά είναι ότι τώρα συγκυβερνά με το ΔΗΣΥ και στην Προεδρία βρίσκεται ο Αναστασιάδης.  Αρχίζει η αντιμεταρρύθμιση;  Η απορρύθμιση;  Πίσω ολοταχώς;  Ο καθένας κρίνεται από τα έργα του.

Σωτήρης Χαραλάμπους

Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών