Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες μας

Με μεγάλη έκπληξη, απογοήτευση και αγανάκτηση πληροφορήθηκε η εκπαιδευτική κοινότητα ότι στο μνημόνιο που συμφωνήθηκε με  την Τρόικα συμπεριλήφθηκε πρόνοια για αύξηση διδακτικών περιόδων του εκπαιδευτικού προσωπικού κατά μία διδακτική περίοδο από Σεπτέμβριο 2013.

Το σκηνικό της επίθεσης κατά της εκπαιδευτικής κοινότητας είχε στηθεί από καιρό. Με πρωταγωνιστή την ΟΕΒ, με οργανωμένο και μεθοδευμένο τρόπο, υπέβαλλαν στην κοινή γνώμη, ότι οι εκπαιδευτικοί είναι ψηλά αμειβόμενοι και εργάζονται λιγότερο. Στοιχεία βέβαια που καταρρίπτονται και με την μελέτη των επίσημων εκπαιδευτικών δεδομένων που ισχύουν στη υπόλοιπη Ευρώπη. Η επιλεκτική όμως παρουσίαση των δεδομένων και η σύγκρισή τους με τη στρεβλή κατάσταση που επικρατεί στην ιδιωτική εκπαίδευση στην Κύπρο, πιστεύω ότι έχει επηρεάσει την κοινή γνώμη.

Κι ενώ θέμα αύξησης των διδακτικών περιόδων δεν συζητούσε η κυβέρνηση σε κανένα επίπεδο, ούτε με την Τρόικα, ούτε με τις συντεχνίες των καθηγητών βρεθήκαμε προ εκπλήξεως. Το ζήτημα πρωτοεμφανίστηκε στην ανάλυση των 100+1 προτάσεων του ΔΗΣΥ για την οικονομία. Και ξαφνικά στις τελικές διαπραγματεύσεις με την Τρόικα κάποιος «ειδήμων» του Υπουργείου Οικονομικών, χωρίς καμία μελέτη και προβληματισμό για τις συνέπειες μιας τέτοιας πρότασης θεώρησε σωστό να το συμπεριλάβει στο τελικό κείμενο της συμφωνίας με την Τρόικα.

Συνέπειες:

·   Για τους εκπαιδευτικούς εκτός από την επίθεση που δέχτηκαν στις απολαβές και τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, αλλοιώνεται δυσμενώς και ο χρόνος και φόρτος εργασίας τους, χωρίς καμία προειδοποίηση ή διαβούλευση. Αν θα καταφέρνουν να ανταποκρίνονται, ή αν θα έχουν την διάθεση να ανταποκρίνονται στις εκπαιδευτικές τους υποχρεώσεις στον ίδιο βαθμό με πριν είναι ένα ερώτημα προς απάντηση.

·         Μένουν στον δρόμο εκατοντάδες συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί, αφού λιγότεροι καθηγητές πλέον, δουλεύοντας περισσότερες ώρες, θα καλύψουν τις ανάγκες.  Σημειώνεται ότι οι πλείστοι από αυτούς έχουν πέραν των πέντε χρόνων υπηρεσία στο Δημόσιο και με βάση το σύστημα διορισμού θεωρούσαν βέβαιη τη θέση τους στη Δημόσια Εκπαίδευση και δεν είναι καθόλου εύκολή η αναζήτηση από την αρχή άλλης εργασίας. Το κοινωνικό κόστος για αυτούς και τις οικογένειες τους δεν χρειάζεται νομίζω περαιτέρω ανάλυση. Προστίθεται επίσης άλλος ένας σημαντικός αριθμός στη λίστα των ανέργων νέων πτυχιούχων.

·         Η δημόσια εκπαίδευση δέχεται άλλο ένα μεγάλο πλήγμα επιπλέον της αύξησης του ορίου αφυπηρέτησης στα 65. Η δημόσια εκπαίδευση γερνά, αφού όχι μόνο παρατείνεται η υπηρεσία των εκπαιδευτικών υποχρεωτικά (αλλιώς θα έχουν τιμωρητικά μέτρα), όχι μόνο δεν διορίζονται νέοι συνάδελφοι εδώ και μερικά χρόνια (λόγω αύξησης του ορίου αφυπηρέτησης, μείωσης των μαθητών αλλά και άλλων μέτρων), τώρα θα απολυθούν μάλιστα οι νεαρότεροι των συναδέλφων. Η συμβολή βέβαια των νεαρότερων συναδέλφων στη γεφύρωση του χάσματος γενεών με τους μαθητές, αλλά και στη ζωντάνια του σχολείου και την χρήση και υποστήριξη των Νέων Τεχνολογιών που είναι σήμερα αναγκαιότατες στη σύγχρονη διδασκαλία είναι αναντίλεκτη.

Μπορούν βέβαια να σημειωθούν ένα σωρό επιπλέον παράπλευρες επιδράσεις και αλληλεπιδράσεις τόσο στα εργασιακά δρώμενα, όσο και συνέπειες στην οικονομία, την Δημόσια Εκπαίδευση και ευρύτερα  το κοινωνικό εποικοδόμημα από αυτή την αυθαίρετη απόφαση.

Ερωτήματα που προκύπτουν από τα πιο πάνω:

• ·  Ποιος ο ρόλος των τεχνοκρατών του Υπουργείου Οικονομικών και ποια συμφέροντα εξυπηρετούν;
• ·       Ποια προσόντα έχουν και ποια μοντέλα χρησιμοποιούν για να κάνουν τις εκτιμήσεις τους για τα οφέλη ή τη ζημιά που προκαλούν οι προτάσεις που καταθέτουν.
• ·     Είναι σε θέση να κατανοήσουν το πολυπαραμετρικό μοντέλο της δημόσιας εκπαίδευσης, και πως είναι δυνατόν να καταθέτουν προτάσεις εν αγνοία του αρμόδιου υπουργού; Τελικά ποιος τους ελέγχει και ποιος έχει το τελικό λέγειν στην κατάσταση που φτάσαμε;
• ·      Αντιλαμβάνονται ότι η ζημιά που θα προκαλέσουν στη Δημόσια Παιδεία και κατ’ επέκταση στην κοινωνία και την οικονομία του τόπου δεν θα μπορεί να αποσβεστεί στα επόμενα λίγα χρόνια;

Τι μπορεί να γίνει;

Από ότι αντιλαμβάνομαι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποσύρει μια πρόταση από ένα συμφωνημένο μνημόνιο. Η Βουλή όμως εν τη σοφία της μπορεί να τροποποιήσει μια πρόνοια με αντίστοιχου ποσού εναλλακτικό τρόπο εξοικονόμησης από το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού σε συνεννόηση με τον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος, όπως πληροφορούμαι, καταβάλλει προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση.

Καλώ λοιπόν όλα τα κόμματα να ενσκήψουν στο ζήτημα και να μην αφήσουν τη Δημόσια Παιδεία και τους εκπαιδευτικούς να πληρώσουν τα σπασμένα, με συνέπειες βέβαια που δεν είναι εύκολο να εκτιμήσουμε στο παρόν στάδιο.  

Για να υπάρξει θετική όμως αντίδραση από τα κόμματα πρέπει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις με πρώτες τις εκπαιδευτικές να αναδείξουν το ζήτημα και να πείσουν την κοινωνία. Αναμένω τις αντιδράσεις ΟΕΛΜΕΚ, ΠΟΕΔ, ΟΛΤΕΚ και εύχομαι οι ηγέτες των συνδικαλιστικών μας οργανώσεων να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων.

Κυριάκος Ματθαίου

Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών Λάρνακας