«‘Αντιμεταρρύθμιση’; Ευχαριστώ, δε θα πάρω!»

«και τα μάτια τους ήτανε πέτρινα.»

Τάσος Λειβαδίτης, Καντάτα

Κρίσιμα ερωτήματα απαιτούν απάντηση και πρωτίστως άμεσες λύσεις για το μέλλον της κυπριακής δημόσιας εκπαίδευσης και για την ουσιαστική δημοκρατική μεταρρύθμιση: Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να οδηγεί η αλλαγή των συγκεντρωτικών μοντέλων διοίκησης, των αναχρονιστικών και βαρυφορτωμένων προγραμμάτων σπουδών, των πεπαλαιωμένων διδακτικών μεθόδων και των ελλειμματικών σχολικών βιβλίων; Πώς η αναβάθμιση των παρεχόμενων γνώσεων θα αποβεί ανασχετική προς τις άχαρες, αλλοτριωτικές-αποπροσανατολιστικές εντατικοποιήσεις, ώστε ο μαθητής να μετέχει στη ζωή ως δημιουργικός πολίτης κι όχι ως «μονάδα παραγωγής-κατανάλωσης»; Ποια μέτρα μπορούν να αντισταθμίσουν τη ζημιά που προκάλεσε η ισοπεδωτική και καταπιεστική μορφή «αξιολόγησης» (βλέπε «συμμόρφωσης»!) των εκπαιδευτικών; Μήπως μόνο η ενίσχυση-βελτίωση του έργου των εκπαιδευτικών, η τόνωση της αυτενέργειας και η αξιολόγηση του συλλογικά παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου στην κάθε σχολική μονάδα απαντά στη στασιμότητα;

Δυστυχώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις δε θέλησαν να δώσουν προτεραιότητα στην υλοποίηση προτάσεων που απορρέουν από τους προβληματισμούς αυτούς. Δικαιολογημένα πλέον αναρωτιόμαστε: Μήπως πολλοί από αυτούς που έχουν ευθύνες για τις χρόνιες υστερήσεις, τις αντιδημοκρατικές-συγκεντρωτικές αγκυλώσεις και τη στασιμότητα του εκπαιδευτικού συστήματος αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους συντηρούν μια αντιπαράθεση σε γκρίζα πεδία και με κατασκευασμένους «εχθρούς», επειδή τους βολεύει ιδεολογικά ή πολιτικά; Μήπως, χωρίς αργοπορία, ό,τι μας λείπει είναι η σε βάθος ανάλυση των προβλημάτων με γνώμονα την ευρωπαϊκή εκπαιδευτική πορεία της επανενωμένης Κύπρου; Μήπως η συναινετική λήψη αποφάσεων για την παιδεία ακυρώνεται, αν η πολιτεία υποτάσσεται σε κέντρα που δεν υπόκεινται σε δημοκρατικές πολιτικές διαδικασίες; Μήπως η επιτάχυνση των μεταρρυθμιστικών διαδικασιών και η συμπόρευση με σύγχρονες παιδαγωγικές και πολιτισμικές αναζητήσεις υπονομεύονται από κηρύγματα απείθειας, διχασμού και διαίρεσης, ή και ωραιοποίησης παρελθοντικών δομών και θεοκρατικών νοοτροπιών;

...

του Γιώργου Κ. Μύαρη, νεοελληνιστή,

μέλους του Κ.Δ. Σ. του Συνδέσμου Ελλήνων

Κυπρίων Φιλολόγων (ΣΕΚΦ-ΟΕΛΜΕΚ),

εκλεγμένου με τον «Συνασπισμό Φιλολόγων»

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του συναδέλφου πατώντας εδώ