63ο και πραγματικότητα

Πολύς λόγος γίνεται για την αναγκαιότητα αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης στην εκπαίδευση. Άλλοι για πολιτικούς-ψηφοθηρικούς λόγους, άλλοι για στενά προσωπικά οφέλη υποστηρίζουν μετά μανίας την υιοθέτηση του συγκεκριμένου μέτρου. Διαβάσαμε διάφορα άρθρα και παρεμβάσεις, τα περισσότερα να υποστηρίζουν τη μισή αλήθεια.

Το αίτημα για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης τέθηκε αρχικά προ πενταετίας για όσους και μόνον δεν συμπλήρωναν τα απαιτούμενα έτη για πλήρη σύνταξη. Όταν κατατέθηκε η πρόταση το 2006, όμως, προνοούσε υποχρεωτική στα 63 αλλά με το δικαίωμα της πρόωρης αφυπηρέτησης από τα 58 και με σταδιακή εφαρμογή για τους τότε μόνιμους και υποχρεωτική αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης για όλους τους εκπαιδευτικούς που θα διορίζονταν στη Μέση Εκπαίδευση (63) με ταυτόχρονη αύξηση των χρόνων πλήρους σύνταξης (36 1/3) και με πρόωρη αφυπηρέτηση στα 58 χρόνια, η οποία τέθηκε σε δημοψήφισμα με τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου της δημοκρατίας, αείμνηστου Τ. Παπαδόπουλου. Από το δημοψήφισμα που οργανώθηκε από την ΟΕΛΜΕΚ κατόπιν απόφασης της, το αποτέλεσμα κρίθηκε ως έκπληξη, αφού η θέληση της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών δε συνέπεσε με την επιθυμία της πλειοψηφίας των κινήσεων που αποτελούν την ΟΕΛΜΕΚ. Κατόπιν αυτής της απόφασης ο αείμνηστος Τ. Παπαδόπουλος σεβάστηκε την απόφαση του κλάδου, γι’ αυτό και δεν έθεσε ξανά θέμα.

Στη συνέχεια η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΟΕΛΜΕΚ προσπάθησε να «διορθώσει» την απόφαση του δημοψηφίσματος (δες άρθρο προέδρου ΔΗΚΙ Α. Ιωσήφ στον ημερήσιο τύπο «Έγινε ένα δημοψήφισμα πριν χρόνια, στο οποίο υπήρξε διόρθωση με αποφάσεις παγκύπριων γενικών συνελεύσεων»!!! (τα θαυμαστικά δικά μας). Ενώ άλλοι εμφανίζονται ως θεματοφύλακες του καταστατικού της ΟΕΛΜΕΚ και ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ το οποίο οι ίδιοι εισηγήθηκαν να γίνει. Ποια, λοιπόν, ήταν η διόρθωση; Ο εξοβελισμός της απόφασης του κλάδου και η επιβολή της δια της κυβερνώσας Βουλής στους εκπαιδευτικούς (ένθερμοι υποστηρικτές της πρότασης ο υιός του αείμνηστου Τ. Παπαδόπουλου, Νικόλας και ο πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας Ν. Τορναρίτη). Πώς; Οι 70-80 γενικοί αντιπρόσωποι της πλειοψηφίας «διόρθωσαν» την απόφαση των 3000 και πλέον συναδέλφων που ψήφισαν ΟΧΙ στην επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης. Σημειώναμε στις 22 Ιουνίου 2007 σε ανακοίνωση μας: «Η δημοκρατική έκφραση του κλάδου μέσα από καθολική ψηφοφορία, η οποία απέρριψε την πρόταση της κυβέρνησης για παράταση του ορίου αφυπηρέτησης, είναι απαραβίαστη. Η πραξικοπηματική ενέργεια μερίδας εκπαιδευτικών να ανοίξουν το θέμα στην ΠΣΓΑ (Παγκύπρια Συνδιάσκεψη Γενικών Αντιπροσώπων) της ΟΕΛΜΕΚ, ενώ ένα τέτοιο θέμα δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη, συνιστά ωμή παραβίαση της βούλησης του κλάδου. Η συμπαιγνία των ηγεσιών των κινήσεων ΑΛΛΑΓΗ, ΔΗΚΙ και ΝΕΑ ΚΙΝΗΣΗ, που από τη μια ψήφιζαν στο ΚΔΣ για μη εγγραφή του θέματος και από την άλλη ψηφίζουν στη ΠΣΓΑ για εγγραφή και συζήτηση του, ξεσκεπάζει τις προθέσεις τους και καταδεικνύει ποιοι εμπαίζουν τον κλάδο, τους νεότερους συναδέλφους και τη νεολαία. Αυτό εξηγεί και την άρνηση τους να υιοθετήσουν τις προτάσεις της Προοδευτικής για λήψη μέτρων που θα περιφρουρούσε την απόφαση του κλάδου.» Επομένως, όποιος δηλώνει δημοκράτης πρέπει να το αποδεικνύει και στην πράξη. Όχι μόνο διδάσκοντας το στην σχολική αίθουσα αλλά πράττοντας το και εντός του κλάδου διά ενός νέου δημποψηφίσματος. Τι τους φοβίζει και αρνούνται αυτή την απαίτηση του κλάδου;

Ποια ήταν τα μέτρα που προτείναμε, πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος;

· Κατάργηση του συμψηφισμού αναλογικής και κρατικής σύνταξης (ο οποίος συμψηφισμός αφαιμάσσει πραγματικά τη σύνταξη των συναδέλφων).

· Αύξηση του συντελεστή σύνταξης (να μετρά ο τελευταίος μισθός).

· Μείωση του αριθμού ετών για πλήρη σύνταξη από τα 33 1/3 σε 30 1/3.

· Αναγνώριση υπηρεσίας στην Εθνική Φρουρά ως σύνταξη ως έτη υπηρεσίας.

· Αναγνώριση υπηρεσίας σε συναφείς δραστηριότητες.

· Εξαγορά υπηρεσίας από ιδιωτικά σχολεία με ευνοϊκούς όρους.

· Δυνατότητα εξαγοράς χρόνου εργασίας με εξαγορά εισφορών στα αντίστοιχα ταμεία.

Ποια από αυτά τα μέτρα προώθησε η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ; Κανένα δεν προωθήθηκε. Τρία χρόνια μετά, δυστυχώς, επιβεβαιωνόμαστε. Πού βρίσκεται, λοιπόν, ο σεβασμός στην απόφαση της πλειοψηφίας;

Πέραν αυτού, ξαφνικά θυμήθηκαν ότι το ζήτημα του διορισμού συναδέλφων στην εκπαίδευση σε μεγάλη ηλικία οφείλεται στο υφιστάμενο σύστημα διορισμού (βλ. κατάλογος διορισίμων). Μέχρι πρόσφατα πολλοί θιασώτες της κατάργησης του καταλόγου διορισίμων επικαλούνταν ως επιχείρημα το γεγονός ότι διορίζονται κάποιοι σε μεγάλη ηλικία και ότι αυτό είναι σε βάρος της εκπαίδευσης. Πού πήγαν όλοι αυτοί σήμερα; Πού είναι να διαφωνήσουν με την αύξηση του ορίου; Μήπως άλλοι ήταν τελικά οι σκοποί τους, όταν εισηγούνταν την κατάργηση του καταλόγου παίζοντάς το και εκσυγχρονιστές; Και αφού οι συνάδελφοι θα καθυστερούν να εισέρχονται στην εκπαίδευση κατά τρία χρόνια, για ποια προαιρετική αύξηση του ορίου μιλάμε; Θα είναι και στο μέλλον, έστω προαιρετική, ή θα μας επιβληθεί σε λίγα χρόνια, αφού όλοι αναγκαστικά θα «αξιοποιούν» το μέτρο; Σε καμία χώρα, όπου εφαρμόστηκε το αντιλαϊκό μέτρο της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης δεν επιλύθηκε το πρόβλημα των συνταξιοδοτικών ταμείων, παρά μόνο συνεχώς αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης (63, 65, 67, 68...).

Ποιοι αλήθεια ευνοούνται από πιθανή υιοθέτηση αυτού του μέτρου; 350 περίπου υψηλόβαθμα στελέχη της, μερικοί από τους απλούς ΒΔ οι οποίοι θα έχουν λίγα χρόνια στην εκπαίδευση και περιορισμένος αριθμός συναδέλφων οι οποίοι θα αφυπηρετήσουν ως απλοί καθηγητές. Όλοι οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί (άνω των 4,500) αδικούνται, γιατί καθηλώνονται οι προαγωγές για τρία χρόνια και εάν η νομοθεσία ισχύσει από φέτος τότε όλες οι προαγωγές ενδέχεται να ακυρωθούν, επομένως και αυτοί αναγκάζονται να παρατείνουν την παρουσία τους στην εκπαίδευση, εκπαιδευτικοί οι οποίοι υπηρετούν ως συμβασιούχοι ή έκτακτοι, ενδέχεται να μην τύχουν επαναδιορισμού με την εφαρμογή του μέτρου για κάποια χρόνια. Ακόμα και στην περίπτωση που η τροποποίηση θα επιφέρει το ίδιο καθεστώς που ισχύει και στη Δημόσια Υπηρεσία, όπως επιζητεί και η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΟΕΛΜΕΚ, τότε για τους μη μόνιμους τα 33 1/3 χρόνια που απαιτούνται για πλήρη σύνταξη θα αυξηθούν στα 36 1/3 χρόνια, ενώ το δικαίωμα πρόωρης αφυπηρέτησης θεμελιώνεται στο 58^ο έτος της ηλικίας αντί στο 55ο. Απαντούμε έτσι και στο ρητορικό ερώτημα του Πρόεδρου της ΔΗΚΙ «Από πότε η ΟΕΛΜΕΚ θα πρέπει να ασκεί συνδικαλισμό για όλους τους άλλους και όχι για τα μέλη της;» Ποια από τα μέλη της λοιπόν εν τέλει υπηρετεί η ΟΕΛΜΕΚ; Ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετεί;

Γιώργος Γιαλλούρης

Μέλος ΚΔΣ ΟΕΛΜΕΚ