"Αλήθειες και ψέματα για τους μετανάστες στην Κύπρο"

Νεοκλής Συλικιώτης

Υπουργός Εσωτερικών

Πρόσφατα έχουμε γίνει μάρτυρες μιας έντονης, έντεχνης και μεθοδευμένης προσπάθειας των γνωστών συντηρητικών κύκλων να καλλιεργήσουν αισθήματα μισαλλοδοξίας, ξενοφοβίας και ρατσισμού στους πολίτες. Στην προσπάθεια τους αυτή, επιστρατεύουν μια σειρά από ψεύδη και ανακρίβειες για να παραπληροφορήσουν και να παραπλανήσουν, επενδύοντας σε υπαρκτές φοβίες και ανασφάλειες των Κυπρίων που είναι το αποτέλεσμα είτε της συνεχιζόμενης κατοχής, είτε ακόμη των ποσοστών ανεργίας και των πρόσφατων δυσχερειών που αντιμετωπίζει η κυπριακή οικονομία. Πλην όμως, ως γνωστόν, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

Ψέμα πρώτο: Στην Κύπρο, υποστηρίζουν αυτοί οι γνωστοί συντηρητικοί κύκλοι, οι νόμιμοι μετανάστες υπερβαίνουν τους 200.000 και οι παράνομοι τους 55.000, παίρνοντας τις θέσεις εργασίας από τους Κύπριους. 

Αλήθεια πρώτη: Στη βάση της Εθνικής Στρατηγικής Απασχόλησης, στην Κύπρο βρίσκονται 66.000 νόμιμοι μετανάστες, 4.000 λιγότεροι από πέρσι. Οι άνθρωποι αυτοί εργοδοτούνται αποκλειστικά σε τομείς που ακόμη και σήμερα παρατηρείται έλλειψη εγχώριου εργατικού δυναμικού. Συνεπώς, οι νόμιμοι μετανάστες δεν συμβάλλουν στην αύξηση της ανεργίας, αλλά αντίθετα συνεχίζουν να συμβάλλουν στην οικονομική μας ανάπτυξη.

Οι παράνομοι μετανάστες στην Κύπρο δεν ξεπερνούν τους 25.000-30.000 και είναι κυρίως άτομα που εισήλθαν νόμιμα στην Κύπρο, είτε υπό την ιδιότητα του οικονομικού μετανάστη, είτε ως φοιτητές, όμως η άδεια παραμονής τους έχει λήξει. Συναφές είναι και το γεγονός, πως έχουμε επιτύχει τη δραστική μείωση εισροής παράνομων μεταναστών από τα κατεχόμενα. Έτσι, για παράδειγμα, ενώ το 2008 πέραν των 2.500 παράνομων μεταναστών εισήλθαν στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω των κατεχομένων, ο αριθμός αυτός για το 2010 περιορίστηκε στους 700. Επιπρόσθετα, στην Κύπρο βρίσκονται πέραν των 100.000 κοινοτικών, εκ των οποίων 32.000 Ελλαδίτες, και οι οποίοι βέβαια δεν λογίζονται ως μετανάστες.

Ψέμα δεύτερο: Η Κυβέρνηση ακολουθεί επιδοματική πολιτική, προσφέροντας χιλιάδες ευρώ στους λαθρομετανάστες που βαφτίζονται σε αιτητές ασύλου. 

Αλήθεια δεύτερη: Εφαρμόζοντας τη σχετική νομοθεσία που ομόφωνα ενέκρινε η Βουλή των Αντιπροσώπων το 2006, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίζει τους αλλοδαπούς και Κύπριους πολίτες λήπτες δημόσιου βοηθήματος στη βάση της ισότητας. Και στην περίπτωση αυτή το βασικό επίδομα που λαμβάνουν οι αλλοδαποί δικαιούχοι, όπως και οι Κύπριοι είναι €452 το μήνα με τις αναγκαίες αναπροσαρμογές ανάλογα με τα μέλη μιας οικογένειας, τις στεγαστικές τους ανάγκες κλπ. Οι αλλοδαποί δικαιούχοι δημόσιου βοηθήματος είναι μόνον οι αιτητές ασύλου για τους πρώτους έξι μήνες που δεν έχουν το δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας, καθώς επίσης και οι κάτοχοι κάποιου καθεστώτος διεθνούς προστασίας (πολιτικοί πρόσφυγες και δικαιούχοι συμπληρωματικής προστασίας) αν είναι άνεργοι. Συνεπώς είναι τερατώδες, αν όχι και αστείο, το ψέμα ότι δίδονται επιδόματα στους λαθρομετανάστες. Το λιγότερο που θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς είναι αφού οι λαθρομετανάστες ζουν παράνομα στην Κύπρο και κινδυνεύουν με απέλαση όταν εντοπιστούν από τις Αρχές, γιατί από μόνοι τους να παραδοθούν ζητώντας κάποιο επίδομα;

Όπως επίσης τερατώδες είναι το ψέμα ότι έχουμε πλημμυρίσει από αιτητές ασύλου. Η αλήθεια είναι πως έχουμε καταφέρει να ελέγξουμε το θέμα των αιτητών ασύλου, ενώ διαπιστώνεται και μια σταθερά καθοδική τάση νέων αιτητών ασύλου. Συγκεκριμένα, σήμερα οι εκκρεμούσες αιτήσεις για παραχώρηση ασύλου δεν ξεπερνούν τις 1000 στην Υπηρεσία Ασύλου, όταν αρχές ακόμη του 2008 οι αιτήσεις αυτές έφταναν τις 8.567 και το 2005 τις 11.500. Αναλύοντας την προέλευση αυτών των 1000 αιτήσεων που είναι υπό εξέταση, διαπιστώνουμε πως οι 309 περιπτώσεις αφορούν Παλαιστίνιους από την Λωρίδα της Γάζας και το Ιράκ, 155 περιπτώσεις Ιρανών, 45 Κούρδων, 28 Αφγανών, και οι υπόλοιπες από άλλες Αφρικανικές και Ασιατικές χώρες.

Ψέμα τρίτο: Σε άλλες χώρες της Ευρώπης οι πρόσφυγες και οι αιτητές ασύλου παίρνουν ως επίδομα μόνο €80-€90 το μήνα.

Αλήθεια τρίτη: Καταρχήν τίθεται το εξής ερώτημα: είναι ποτέ δυνατόν σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης να ζήσει κάποιος με €80 και €90 το μήνα; Και η απάντηση είναι απλή. Αυτό είναι αδύνατον. Άρα, η λογική λέει, πως κάπου αλλού πρέπει να βρίσκεται η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι, αυτού του ύψους επιδόματα παίρνουν αυτοί στους οποίους προσφέρεται δωρεάν σίτιση και στέγαση. Όπως ακριβώς γίνεται και στην Κύπρο με τους ανθρώπους που φιλοξενούνται στο κέντρο υποδοχής στην Κοφίνου. Αυτή τη στιγμή στην Κοφίνου φιλοξενούνται 60 άνθρωποι και σε αυτούς παραχωρούμε ένα επίδομα της τάξης των €85 ευρώ το μήνα. Να επισημανθεί δε, πως αξιοποιώντας κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προχωρούμε με τις διαδικασίες για επέκταση του κέντρου υποδοχής στην Κοφίνου, όπως επίσης και για τη λειτουργία δύο νέων χώρων υποδοχής. Οι δύο αυτοί νέοι χώροι υποδοχής που θα στεγάζονται σε υπάρχουσες ξενοδοχειακές μονάδες, πιθανότατα σε Λεμεσό και Λάρνακα, θα έχουν τη δυνατότητα φιλοξενίας 140 ατόμων κάθε φορά.

Ψέμα τέταρτο: Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις στη Λάρνακα στρέφονται εναντίον των λαθρομεταναστών.

Αλήθεια τέταρτη: Στη Λάρνακα υπάρχουν ελάχιστοι λαθρομετανάστες, όμως εκεί διαμένει η συντριπτική πλειοψηφία των Παλαιστινίων προσφύγων, συγκεκριμένα περίπου στους 2100. Συνεπώς, οι κινητοποιήσεις δεν στοχεύουν στους σχεδόν ανύπαρκτους λαθρομετανάστες αλλά στους αναγνωρισμένους Παλαιστίνιους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες. Αντί, λοιπόν, οι διοργανωτές αυτών των εκδηλώσεων να κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των προσφύγων αποκαλώντας τους «ψευδοπρόσφυγες», ας βγουν ανοικτά να παραδεχτούν πως είναι τόσο μικρόψυχοι που αρνούνται τη φιλοξενία ακόμη και σε αυτούς τους Κούρδους και τους Παλαιστίνιους που εγκαταλείπουν τη γη τους διωκόμενοι από τον πόλεμο και την κατοχή.

Στη βιομηχανία του ψέματος, της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης θα συνεχίσουμε να απαντούμε με αλήθειες στηριγμένες σε πραγματικά και όχι χαλκευμένα στοιχεία. Γιατί μόνο με τις αλήθειες μπορούμε να αντιπαλέψουμε τη μισαλλοδοξία, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό. Και σε αυτή την πάλη θα νικήσουμε γιατί η κυπριακή κοινωνία είναι αλληλέγγυα, ξέρει να σέβεται και να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των συνανθρώπων μας και, πάνω απ’ όλα, δεν ξεχνά πως ζει σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα που γνωρίζει και από διωγμούς και από προσφυγιά.